Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 11 padziernika 2011 r., sygn. IV SA/Gl 896/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz - Kunicka Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2011r. sprawy ze skargi B. P. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w C. decyzją z dnia [...] r. nie stwierdził u B.P. choroby zawodowej obustronnego trwałego odbiorczego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonym podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, wymienionej w pozycji 21 wykazu chorób zawodowych będącego załącznikiem do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz.869). Decyzję tę wydano w oparciu o ocenę narażenia zawodowego oraz orzeczenia lekarskie: Poradni Chorób Zawodowych w S. Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. z dnia [...]r. i Przychodni Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. z dnia [...]r. Na tej podstawie organ orzekający ustalił, iż B.P. pracował w spółce akcyjnej "A" w C. w latach 1963-2008 na stanowisku elektromontera urządzeń i aparatury trakcji elektrycznej. Wyniki pomiarów natężenia hałasu przeprowadzone w latach 2003 - 2008 nie wykazały przekroczeń dopuszczalnych norm, przy czym w latach wcześniejszych badań tego rodzaju nie prowadzono, lecz skoro strona wykonywała te same czynności, przyjął organ te same wyniki za wcześniejszy okres. Zatem ustalił, iż B.P. nie pracował warunkach stwarzających ryzyko powstania choroby zawodowej. Ta konkluzja była też podstawą orzeczeń lekarskich obu placówek, które mimo ustalenia u niego niedosłuchu o poziomie odpowiednio 85 dB w uchu prawym i 88 dB w uchu lewym oraz 74 (75) dB i 82 (81) dB, stwierdziły brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Niedosłuch, który wspomniany wyżej Instytut określił jako czuciowo - nerwowy, powiązały z przyczynami pozazawodowymi. W tym stanie rzeczy organ doszedł do przekonania o braku spełnienia przesłanek zawartych w przywołanym rozporządzeniu oraz o braku wystąpienia znamion definicji choroby zawodowej zawartej w art. 2351 kodeksu pracy. Dlatego orzekł jak w osnowie decyzji.