Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. IV SA/Wa 1518/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Paweł Groński, sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2014 r. sprawy ze skargi R. z siedzibą w N. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę -

Uzasadnienie

Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej decyzją z [...] maja 2014 r. - zaskarżoną skargą przez R. w N. w likwidacji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - utrzymał w mocy własną decyzję z [...] marca 2014 r., którą odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z [...] listopada 1994 r. w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego.

Stan sprawy przedstawia się następująco:

Wojewoda [...] decyzją z [...] lutego 1994 r. udzielił R. w N. pozwolenia wodnoprawnego na pobór wody z rzeki [...] (km [...]) w miejscowości S. w ilości maksymalnej 270 l/sek dla potrzeb komunalnych N. do dnia 31 marca 2020 r. W jednym z warunków udzielonego pozwolenia wodnoprawnego wyrażonym w punkcie HI.2. ustalono, że "Dno i brzegi rz. [...] w rejonie ujęcia (km. [...]) utrzymywane będą we właściwym stanie technicznym przez użytkownika ujęcia wody".

Od decyzji z [...] lutego 1994 r. odwołał się Wójt Gminy w C.

Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa decyzją z [...] listopada 1994 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] lutego 1994 r. o udzieleniu pozwolenia wodnoprawnego.

R. w N. w likwidacji wniosło o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] lutego 1994 r. w części dotyczącej punktu III.2. na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i pkt 5 K.p.a.

Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej decyzją z [...] marca 2014 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z [...] listopada 1994 r. W uzasadnieniu podał, że R. w N. w likwidacji kwestionuje decyzję organu pierwszej instancji, zarzuca wydanie rozstrzygnięcia z rażącym naruszeniem prawa polegającym na nałożeniu na stronę obowiązku, który nie został przewidziany w prawie materialnym - a zatem bez podstawy prawnej. Niemniej abstrahując od faktu, że na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., w stosunku do zakwestionowanego obowiązku można postawić zarzut bądź