Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2013 r., sygn. IV SA/Wa 2119/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska, Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Czerwiński, sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi J. H. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. z dnia [...] lutego 2012 roku, nr [...]; 2. stwierdza, iż zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata S. M. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych oraz kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. z dnia [...] lutego 2012 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności Starosty B. z dnia [...] lutego 2009 r., którą udzielono T. sp. z o.o. pozwolenia wodnoprawnego na piętrzenie wód rzeki W. na jazie w S..

W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że pismem z dnia [...] września 2011 r. V. T. złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty B. z dnia [...] lutego 2009 r. znak [...].

Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. powołaną decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Starosty B. z dnia [...] lutego 2009 r.

Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej rozpoznając odwołane od tej decyzji wskazał, że przedmiotem postępowania w sprawie było ustalenie istnienia jednej z wad decyzji wymienionych w art. 156 § 1 pkt 1-6 k.p.a. lub też wad określonych w przepisach szczególnych, do których odsyła art. 156 § 1 pkt 7 k.p.a.,