Wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 listopada 2014 r., sygn. III SA/Łd 855/14

Dnia 24 listopada 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Monika Krzyżaniak, Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska, , Protokolant specjalista Agnieszka Kowalik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2014 roku sprawy ze skargi T. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 18 % alkoholu oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z dnia [...] roku działający z upoważnienia Burmistrza R. Naczelnik Wydziału Gospodarki Komunalnej orzekł o wygaśnięciu posiadanego przez T.C. zezwolenia nr [...] na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 18% alkoholu przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w sklepie spożywczym A. zlokalizowanym przy ul. A. nr 2 w R. Podstawę prawną decyzji organu I instancji stanowi art. 18 ust. 12 pkt 5 i ust. 13 ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. u. z 2012 r., poz. 1356 ze zm.) oraz art. 162 § 1 i 3 Kodeksu postępowania administracyjnego.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji opisał ustalony stan faktyczny w sprawie wskazując, że T.C. nie złożyła pisemnego oświadczenia o wartości sprzedaży poszczególnych rodzajów napojów alkoholowych w punkcie sprzedaży w roku poprzednim w ustawowym terminie. Przywołał także obowiązujące przepisy dotyczące wygaśnięcia zezwolenia.

T.C. złożyła odwołanie od przedmiotowej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. wnosząc o uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. W odwołaniu zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie art. 18 ust. 12 pkt 5 ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi poprzez błędne jego zastosowanie, art.7 Kpa w zw. z art.77 § l Kpa poprzez jego niezastosowanie w zakresie wyznaczającym zasadę uwzględniania przy załatwianiu spraw indywidualnych interesu społecznego i słusznego interesu stron oraz art.22 Konstytucji poprzez jego niezastosowanie a w konsekwencji ograniczenie wolności działalności gospodarczej. Uzasadniając odwołanie strona wskazała, że zaprezentowane w decyzji stanowisko organu należy uznać za krzywdzące. Stwierdziła, że nie kwestionuje faktu niezłożenia w terminie wymaganego przepisami prawa oświadczenia jednak niewykonanie ww. czynności nastąpiło z wyłączeniem winy. Podniosła jednocześnie, że nie była świadoma ciążącego na niej obowiązku i konsekwencji niezłożenia oświadczenia w terminie. Ponadto zarzuciła organowi I instancji, że nie podjął wszelkich niezbędnych kroków do wyjaśnienia stanu faktycznego i nie zebrał w sprawie całego materiału dowodowego. Nie przeprowadził bowiem dowodu z przesłuchania strony i zeznań świadka - M.C. - o co strona wnosiła. Uzasadniając zarzut dotyczący naruszenia przez organ ustawy zasadniczej strona wskazała, że wygaśnięcie zezwolenia tożsame z zakazem sprzedawania alkoholu skutkuje ograniczeniem wolności działalności gospodarczej. W ocenie skarżącej niemożność sprzedawania alkoholu jako przejaw ograniczenia wolności prowadzenia działalności gospodarczej za drobne uchybienie formalne na okres co najmniej półroczny nie tylko nie leży w interesie publicznym ale stoi wobec niego w jaskrawej sprzeczności. Dodatkowo zostaje zmniejszony wpływ środków pieniężnych do budżetu gminy, co również pozostaje w sprzeczności z szeroko pojętym interesem publicznym.