Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 lipca 2014 r., sygn. III SA/Wa 98/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Sędziowie sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2014 r. sprawy ze skargi N. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] lutego 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. ("Dyrektor UKS") określił Skarżącej - N. sp. z o.o. w W., zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r. w kwocie 131.251 zł.

W zeznaniu CIT-8 za ten rok Skarżąca wykazała podatek w kwocie 2.521 zł. Ustalono, iż uzyskała przychody w kwocie 789.314,10 zł z hurtowej sprzedaży odzieży i obuwia oraz z odsetek bankowych i pozostałe. Nie stwierdzono nieprawidłowości w ewidencjonowaniu przychodów ze sprzedaży towarów i usług.

Do kosztów uzyskania przychodów Skarżąca zaliczyła w kwotach netto wydatki na zakup towarów, udokumentowane fakturami wystawionymi przez J. sp. z o.o. w P., PHU P. sp. z o.o. w G., R. sp. z o.o. w K., B. sp. z o.o. w G., C. sp. z o.o. w G., R. sp. z o.o. w G., S. sp. z o.o. w G. oraz D. sp. z o.o. w G..

Z wpisów do KRS wynikało, że wspólnikami wszystkich tych spółek byli obcokrajowcy. Ustalono, iż nie zatrudniały one pracowników, choć deklarowane obroty wskazywały na duży rozmiar działalności polegającej na sprzedaży odzieży i butów, której nie w sposób prowadzić bez pracowników. Spółki te nie posiadały zaplecza magazynowego, a z kwot wykazanych w deklaracjach VAT-7 wynikało, że nabywały więcej towaru niż sprzedawały, co automatycznie musiałoby wiązać się z koniecznością jego magazynowania. Wynajmowały tylko pomieszczenia (lokale) biurowe, które opuszczały bez wypowiedzenia umów najmu. Spółki wykazywały jedynie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, ale nie występowały o ich zwrot. Ze Skarżącą rozliczały się wyłącznie w formie gotówkowej. Przedstawiciele ww. spółek nie stawiali się na wezwania organów podatkowych i celnych. Spółki nie zgłaszały sądowi rejestrowemu zmian siedziby i miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast w podanych miejscach brak było oznak prowadzenia jakiejkolwiek działalności, co wynika z oględzin dokonanych przez pracowników urzędów skarbowych.