Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. II SA/Ol 502/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi F. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zezwolenia na usunięcie drzew oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 18 września 2012 r. Wójt Gminy Ś. zezwolił "[...]", zwanej dalej "Spółką", na usunięcie 385 sztuk drzew znajdujących się na działce nr "[...]" i zobligował wnioskodawcę do uporządkowania terenu po usunięciu drzew.

Wnioskiem z dnia 10 grudnia 2012 r. F.W. zwrócił się o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji. Podniósł, że kwestionowana decyzja została podjęta bez uwzględnienia, że działka nr x przeznaczona została pod zabudowę, lecz w efekcie zaniechania przebudowy linii energetycznych przez Spółkę, niemożliwe jest zagospodarowanie tej nieruchomości w powyższy sposób. Wnioskodawca wyjaśnił, że nie kwestionował w trybie odwoławczym przedmiotowej decyzji, gdyż zaproponowano mu odszkodowanie w wysokości obejmującej także szkody wyrządzone w latach poprzednich. Zarzucił ponadto, że organ pierwszej instancji działał na jego szkodę, zaś Spółka nie zasiedziała służebności gruntowej do jego działki.

Decyzją z dnia 4 kwietnia 2013 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. odmówiło stwierdzenia nieważności przedmiotowej decyzji organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu Kolegium podniosło, że wnioskodawca nie wskazał przesłanki,

z uwagi na zaistnienie której miałaby nastąpić eliminacja z obrotu prawnego decyzji Wójta Gminy Ś. Kolegium stwierdziło, że decyzja ta została wydana przez organ właściwy rzeczowo i miejscowo. Dotyczy bowiem usunięcia drzew na terenie gminy Ś. Z wnioskiem o wydanie decyzji zezwalającej na usunięcie drzew wystąpiła Spółka będąca właścicielem urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego, to jest urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz innych urządzeń podobnych. Zgodnie zaś z art. 83 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie przyrody, usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości może nastąpić, po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta na wniosek właściciela urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego - jeżeli drzewa lub krzewy zagrażają funkcjonowaniu tych urządzeń. Kolegium dodało, że w obecnym stanie prawnym właściciel urządzeń nie musi legitymować się tytułem prawnym do nieruchomości, na której rosną drzewa. Biorąc pod uwagę stwierdzone zagrożenie dla urządzeń energetycznych - linii napowietrznych średniego napięcia 15kV, organ pierwszej instancji, po przeprowadzeniu stosownego postępowania, wydał decyzję zezwalającą na usunięcie wnioskowanych drzew. W ocenie Kolegium, zgodnie też z art. 86 ust 1 pkt 4 ustawy, odstąpiono od pobrania opłaty za usunięcie drzew, skoro zagrażały one ludziom, lub mieniu w istniejących obiektach budowlanych lub funkcjonowaniu urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego. Stroną tego postępowania był wnioskodawca jako właściciel nieruchomości, na której rosną drzewa, lecz mimo prawidłowego doręczenia nie zaskarżył decyzji organu pierwszej instancji. Uwzględniając powyższe, Kolegium oceniło, że decyzja nie została wydana bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Ponadto stwierdziło, że w sprawie nie zostały spełnione również pozostałe przesłanki warunkujące stwierdzenie nieważności decyzji organu pierwszej instancji, określone w art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267), dalej powoływanej jako K.p.a. Odnosząc się natomiast do zarzutów wnioskodawcy, Kolegium stwierdziło, że nie mogą one stanowić podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji organu pierwszej instancji, gdyż mają charakter roszczeń cywilno-prawnych lub odnoszą się do innych postępowań administracyjnych. Kolegium wyjaśniło ponadto, że stosownie do art. 83 ust. 7-9 ustawy o ochronie przyrody, usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości, na wniosek właściciela urządzeń, następuje za odszkodowaniem na rzecz właściciela nieruchomości, które przysługuje od właściciela urządzeń. Ustalenie wysokości odszkodowania za drzewa i krzewy oraz za ich usunięcie następuje w drodze umowy stron, a w przypadku gdy strony nie zawrą umowy w terminie 30 dni od dnia usunięcia drzew lub krzewów, odszkodowanie ustala organ, który wydał zezwolenie na ich usunięcie, stosując odpowiednio przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami dotyczące odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości.