Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 listopada 2013 r., sygn. III SA/Wa 3527/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Krystyna Kleiber, sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Protokolant sekretarz sądowy Ewa Chojnacka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2013 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1. Z przedstawionych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy wynika, że w wyniku postępowania kontrolnego w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. przeprowadzonego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. w firmie "M. (dalej: "Skarżący") stwierdzono, iż Skarżący zawyżył koszty uzyskania przychodów o wydatki na zakup oleju napędowego udokumentowane 15 nierzetelnymi fakturami VAT na łączną kwotę netto 183.700 zł, wystawionymi przez firmę "D." Sp. z o.o.

2. Decyzją z dnia [...] lipca 2012r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. określił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w kwocie 48.036 zł. Organ pierwszej instancji wskazał, że dowodami, które potwierdzały fikcyjną działalność "D." Sp. z o.o. były protokoły z przesłuchania w charakterze podejrzanego i strony wystawcy przedmiotowych faktur Prezesa ww. Spółki - J. D.. Z protokołów tych jednoznacznie wynikało, że Spółka ta została zarejestrowana wyłączenie w celu wystawiania tzw. "pustych faktur", co w opinii organu pierwszej instancji - świadczyło o fikcyjności transakcji przeprowadzonych pomiędzy D. Sp. z o.o. a M.

3. W odwołaniu z dnia 31 lipca 2012r. Skarżący wniósł o uchylenie decyzji oraz umorzenie postępowania podatkowego, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Skarżący zarzucił, że przedmiotowa decyzja została wydana z naruszeniem art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.; dalej "ustawa Ord. pod."), które miało wpływ na wynik spraw poprzez oddalenie wniosków dowodowych potwierdzających stanowisko Skarżącego w sytuacji posiadania przez organ podatkowy dwóch wzajemnie sprzecznych zeznań: sprzedającego paliwo i Skarżącego. Zdaniem Skarżącego potwierdzenia w sprawie wymagał fakt, czy Skarżący kupował paliwa, czy też nie. Zdaniem Skarżącego, w celu potwierdzenia tego faktu mogli zostać przesłuchani jako świadkowie członkowie jego Strony, którzy potwierdziliby zakup paliw oraz fakt, że samochody Skarżącego wykonywały w 2006r. stałe i liczne kursy, jeżdżąc na kupionym paliwie. Tym samym, w ocenie Skarżącego, organ pierwszej instancji, nie zebrał pełnego materiału dowodowego i arbitralnie uznał, że J. D. Prezes D. Sp. z o.o. zeznawał prawdę.