Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 października 2013 r., sygn. I SA/Po 254/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Dominik Mączyński Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 października 2013r. sprawy ze skargi WC na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zapłaty zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące od sierpnia 2010r. do lutego 2011r., kwiecień 2011r., od czerwca do grudnia 2011r. oraz za luty i marzec 2012r. oddala skargę

Uzasadnienie

W. C. wnioskiem z dnia [...] maja 2012 r., zmodyfikowanym pismem z dnia [...] lipca 2012 r., wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z prośbą o rozłożenie na miesięczne raty (początkowo w wysokości po [...] zł, a ostatecznie w kwocie po [...] zł) zaległych zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od towarów i usług w ramach pomocy de minimis.

W argumentacji wniosku podatnik podniósł, że dalsze prowadzenie względem niego postępowania egzekucyjnego w celu wyegzekwowania zaległości podatkowych doprowadzi do likwidacji jego działalności gospodarczej. Podkreślił, że pomimo, iż spełnia warunki do uzyskania pomocy de minimis, to jego wcześniejsze wnioski o rozłożenie zaległości na raty nie zostały uwzględnione. Z tego względu musiał znacznie ograniczyć zakres prowadzonej działalności, a w konsekwencji zwolnić kilkunastu pracowników. Podatnik wyraził przekonanie, że udzielenie jemu ulgi w spłacie zaległości jest konieczne ze względu na ochronę źródła opodatkowania, albowiem zmniejszenie wielkości obrotów bezpośrednio przełoży się na wielkość odprowadzanych z tego tytułu wpływów do budżetu. Z powyższego wywiódł, że za udzieleniem ulgi w spłacie przemawia nie tylko interes podatnika, ale również interes publiczny. W ocenie wnioskodawcy, rozłożenie na raty zaległego podatku nie stanowi uszczerbku dla budżetu państwa, gdyż naliczana w takiej sytuacji opłata prolongacyjna stanowi dodatkowe źródło dochodów Skarbu Państwa. Jako przyczyny powstania zaległości, objętych wnioskiem, podatnik wskazał zmianę koniunktury gospodarczej, utratę trzech istotnych kontrahentów, duże zatrudnienie i związane z tym wysokie koszty pracy, spadek rentowności realizowanych zamówień oraz dużą konkurencję na rynku. Ponadto stwierdził, że prowadzona względem niego egzekucja uniemożliwia mu wywiązywanie się z bieżących zobowiązań podatkowych.