Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 września 2008 r., sygn. III SA/Wa 558/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas (sprawozdawca) Sędzia WSA Sylwester Golec, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2008 r. sprawy ze skargi B. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości z tytułu podatku od towarów i usług oraz umorzenia odsetek od tych zaległości 1) oddala skargę, 2) zasądza ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz doradcy podatkowego S. L. prowadzącego Biuro Doradztwa Podatkowego "G." przy ul. K. w W. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz kwotę 17 zł (siedemnaście złotych) z tytułu zwrotu niezbędnych wydatków poniesionych przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu.

Zaskarżoną decyzją z [...] stycznia 2008 r., wydaną na podstawie art. 233 §1 pkt 1 w zw. z art. 220 §2 oraz art. 67a §1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm., - dalej "Op"), Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego [...] z [...] października 2007 r. odmawiającą B. M. (dalej - "Skarżący") rozłożenia na raty zaległości w podatku od towarów i usług oraz umorzenia odsetek za zwłokę od tej zaległości.

Dyrektor Izby Skarbowej w W. wydał powyższe rozstrzygnięcie na podstawie następującego stanu faktycznego.

Wnioskiem z 27 czerwca 2007 r., uzupełnionym pismem z 21 sierpnia 2007 r., Skarżący zwrócił się do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego [...] z prośbą o rozłożenie na raty, w wysokości 200 zł miesięcznie, zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług oraz umorzenia należnych odsetek za zwłokę. Swój wniosek uzasadnił trudną sytuacją materialną. Oświadczył, że jest chory na cukrzycę, osiąga dochody netto w wysokości ok. 2.200 zł miesięcznie (wynagrodzenie ze stosunku pracy), ma na utrzymaniu chorą żonę, natomiast miesięcznie koszty utrzymania (bez wydatków na wyżywienie i ubranie) wynoszą ok. 1.170 zł. Skarżący wyjaśnił również, że wcześniejsze problemy zdrowotne, wiek oraz brak zleceń od klientów zmusiły go do zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej, co w konsekwencji doprowadziło do powstania zaległości podatkowych.