Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 września 2013 r., sygn. III SA/Łd 664/13

Dnia 19 września 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Sędziowie Sędzia NSA Janusz Furmanek Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.) Protokolant St. asystent sędziego Dominika Trella po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2013 roku sprawy ze skargi B. J.-P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...] r. nr [...] orzekł o uznaniu B. J. - P. za osobę bezrobotną od dnia rejestracji, to jest od 1 marca 2013 r. i braku prawa do zasiłku dla bezrobotnego.

Strona odwołała się od decyzji uznając ją za niesprawiedliwą. Nie uwzględniała bowiem faktu, że skarżąca przed zarejestrowaniem jako bezrobotna zrezygnowała z zatrudnienia w związku z koniecznością opieki nad chorą matką. Z tego tytułu przyznano jej decyzją Prezydenta Miasta Ł. z dnia z dnia [...] r., znak: [...] świadczenie pielęgnacyjne i opłacano składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe i zdrowotne.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzją organu I instancji. Uzasadniając wydane orzeczenie wyjaśnił, że stosownie do przepisów art. 71 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania we właściwym powiatowym urzędzie pracy, jeżeli w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania łącznie przez okres co najmniej 365 dni, m.in. był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za prace, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy, z zastrzeżeniem art. 104a-105; w okresie tym nie uwzględnia się okresów urlopów bezpłatnych trwających łącznie dłużej niż 30 dni, bądź świadczył usługi na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo współpracował przy wykonywaniu tych umów, przy czym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę w przeliczeniu na okres pełnego miesiąca, z zastrzeżeniem art. 104 b ust. 2. Okresy zaliczane do wymaganych 365 dni są wymienione enumeratywnie w art. 71 ust. 1 pkt i ust. 2 powołanej ustawy. W myśl art. 71 ust. 2 pkt 4 ustawy do 365 dni, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się również okresy niewymienione w ust. 1 pkt 2, za które były opłacane składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, jeżeli podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę. W odniesieniu zaś do warunku obowiązkowego opłacania składek na Fundusz Pracy, organ odwoławczy wskazał, że są one opłacane za okres trwania obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowego w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na ubezpieczenie społeczne - art. 107 ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 104 ust. 1 pkt 3 lit. c ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz.U. z 2007 r., poz. 74 ze zm.) wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę (...) opłacają inne niż wymienione w pkt 1 i 2 osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym lub zaopatrzeniu emerytalnemu, z wyjątkiem pobierających na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych świadczenie pielęgnacyjne lub dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka.