Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 4 lipca 2013 r., sygn. IV SA/Gl 928/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik (spr.) Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Rogowska-Bil po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lipca 2013 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w T. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] wydaną na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (t.j.Dz. U. z 2011 r., Nr 212, poz. 1263 ze zm.), art. 235¹ i art. 235² Kodeksu pracy oraz w oparciu o § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869) Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w T. stwierdził u M. Z. chorobę zawodową - przewlekłą chorobę obwodowego układu nerwowego, wywołaną sposobem wykonywania pracy, pod postacią zespołu cieśni w obrębie nadgarstka, wymienionej w poz. 20.1 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do cytowanego wyżej rozporządzenia.

W uzasadnieniu organ administracyjny podniósł, że strona będąc zatrudniona na stanowisku montera w latach 2005 - 2007 w A Sp. z o.o. oraz na stanowisku robotnika magazynowego w latach 2007 - 2011 w B Sp. z o.o. wykonywała prace obciążające kończyny górne, wymagające częstych ruchów zginania i prostowania w stawach nadgarstkowych. Wskazał, że dokonano kompleksowej oceny narażenia środowiskowego, w której oceniano monotypowość ruchów roboczych w zakresie stawów nadgarstkowych (brano pod uwagę stopień ograniczenia ruchowego, liczbę powtórzeń danych czynności oraz wielkość sił rozwijanych przez mięśnie będące w trakcie pracy). Zdaniem organu ocena ta potwierdzała, że M. Z. w trakcie pracy wykonywała seryjne ruchy zginania i prostowania nadgarstków, które wymagały długotrwałej powtarzalności i spełniały kryteria ruchów monotypowych, dając podstawę do uznania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy chorobą, a warunkami pracy.