Wyrok WSA w Łodzi z dnia 29 maja 2013 r., sygn. III SA/Łd 406/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Protokolant Tomasz Porczyński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2013 r. sprawy ze skargi W. D. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Ł. na podstawie art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych oraz art. 138 § 1 pkt 1 kpa po rozpatrzeniu odwołania W. D. od decyzji Nr [...] Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] nr [...] nie stwierdzającej choroby zawodowej pod postacią przewlekłego zatrucia lub jego następstwa wywołanego przez substancje chemiczne: disiarczek (dwusiarczek) węgla (CS2) utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny:

W. D. w latach 1970-1980 zatrudniony był w Zakładach A w Ł. (zakład zlikwidowany) przy produkcji włókien celulozowych, jako operator urządzeń dozujących i pakujących. W narażeniu na disiarczek węgla (CS2) pracował przez okres ok. 8 lat. W 1981 r. orzeczeniem komisji lekarskiej uznano mu czasowe inwalidztwo z powodu ogólnego stanu zdrowia. Od 2 lat jest pod stałą opieką Poradni Neurologicznej oraz Poradni Psychiatrycznej.

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Ł. w 2011 r. na wniosek zainteresowanego skierował go na badania w celu rozpoznania choroby zawodowej wynikającej z narażenia na przewlekłe działanie disiarczku węgla (CS2). W wyniku przeprowadzonych badań diagnostycznych i danych o narażeniu zawodowym skarżący uzyskał orzeczenie lekarskie Nr [...] z dnia [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej pod postacią przewlekłego zatrucia disiarczkiem węgla. W uzasadnieniu WOMP w Ł. wskazał, że skarżący nie pracował w narażeniu na CS2 przekraczającym normatywy higieniczne, a rozpoznane u niego zmiany pod postacią zespołu psychoorganicznego z zaburzeniami w procesie pamięci i chwiejnością emocjonalną oraz niewielkiego stopnia zaburzeń gospodarki lipidowej nie mogą być wystarczającą przesłanką do przyjęcia zawodowego zatrucia dwusiarczkiem węgla.