Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 14 maja 2013 r., sygn. II SA/Bd 155/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Brzezińska Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Protokolant Katarzyna Korycka po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 maja 2013 r. sprawy ze skargi Gminy B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję Starosty B. z [...] nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Wojewody [...] na rzecz Gminy B. 1463 (tysiąc czterysta sześćdziesiąt trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]2012 r., nr [...] Starosta [...]ustalił na rzecz Skarbu Państwa w zarządzie Lasów Państwowych Nadleśnictwa [...] odszkodowanie w wysokości [...] zł, za przejętą pod drogę część nieruchomości, położoną w obrębie [...], oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka nr [...] o powierzchni [...] ha zapisaną w księdze wieczystej KW nr [...], która z mocy prawa stała się własnością Gminy [...]. Jednocześnie wskazał, że zobowiązanym do zapłaty powyższego odszkodowania jest Wójt Gminy [...] ze środków Gminy. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, iż podstawę do ustalenia odszkodowania stanowi operat szacunkowy sporządzony przez M. B. z dnia [...]2011 r. W operacie tym spełniającym, w ocenie organu, wszystkie wymagania określone przepisami, w sposób prawidłowy ustalono wysokość odszkodowania. Wartość rynkowa utraconego prawa własności działki gruntu została określona według stanu na dzień [...]2009 r. oraz jej wartości z dnia, w którym nastąpiło ustalenie odszkodowania. Organ wskazał, iż wyceniana nieruchomość, obejmująca w dniu [...]2009 r. działkę nr [...] znajdowała się poza ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy [...] zatwierdzonego uchwałą nr [...] Rady Gminy [...] przedmiotowa nieruchomość znajdowała się w strefie 1 (wielofunkcyjna) w obszarze 1.1 (centralny o funkcji usługowo-mieszkaniowej). Rzeczoznawca majątkowy badaniem objął dwa segmenty nieruchomości: przeznaczone na cele inwestycyjno-mieszkaniowe oraz nabywanych pod drogi. W wyniku analizy rynku dróg na terenie Gminy [...] biegły stwierdził, że w większości sprzedane działki były już zajęte pod drogi, a nie przeznaczone pod drogi. Większość transakcji dotyczyła dróg niepublicznych. Nieruchomości te były obciążone służebnościami przechodu i przejazdu. Żadna działka nie była wydzielona z nieruchomości inwestycyjnej ani z leśnej. Ceny działek były niższe od cen działek inwestycyjnych. Rzeczoznawca stwierdził, że analizowane nieruchomości charakteryzują się brakiem podobieństw w stosunku do wycenianej nieruchomości. Ponadto biegły zwrócił uwagę, że przeznaczenie nieruchomości na cele drogowe nie powoduje jej wzrostu. Mając na uwadze, że przyjęcie do wyceny transakcji nieruchomościami drogowymi spowodowałoby, że w wycenie nie zostałaby zrealizowana ustawowa zasada korzyści, wartość rynkową nieruchomości określono na podstawie cen rynkowych nieruchomości gruntowych nabywanych pod zabudowę mieszkaniowo-usługową w Gminie [...]. Na potrzeby określenia wartości rynkowej gruntu wybrano podejście porównywawcze przy zastosowaniu metody korygowania ceny średniej. Wartość jednostkowa nieruchomości obliczona została jako korekta ceny średniej i wynosiła [...]/m².