Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 kwietnia 2013 r., sygn. I SA/Kr 325/13

|Sygn. akt I SA/Kr 325/13 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 kwietnia 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Piotr Głowacki (spr.), Sędzia: WSA Stanisław Grzeszek, Sędzia: WSA Agnieszka Jakimowicz, Protokolant: Anna Boczkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2013 r., sprawy ze skarg J. B., na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 28 grudnia 2012 r. Nr [...],[...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2004 i 2005, - skargi oddala -

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzjami z dnia 30.01.2012r. Nr [...] i [...], określił J.B. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. i 2005r.

Rozstrzygnięcia zapadły wobec stwierdzenia, że w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą polegającą m/in. na sprzedaży detalicznej pojazdów mechanicznych pod firmą "A"J.B. ceny wykazane w szeregu fakturach sprzedaży używanych samochodów były często wielokrotnie niższe od cen faktycznie zapłaconych przez nabywców. W ewidencji księgowej za 2004 r. i 2005r. podatnik nie ujawnił faktycznych przychodów z działalności gospodarczej, co skutkowało zakwestionowaniem rzetelności ksiąg firmy - księgi podatkowe i ewidencje sprzedaży, w oparciu o art. 193 § 4 i § 6 Ordynacji podatkowej i określeniem podstawy opodatkowania w oparciu o przepis art. 23 § 1 i § 2 tej ustawy. Dla rozstrzygnięć decydujące były w ocenie organu przytoczone zeznania świadków, w tym pracowników firmy podatnika, informacje od firm pośredniczących w udzielaniu kredytów na zakup aut przez klientów podatnika i informacje bankowe, z których wynikało, że zaniżanie cen samochodów na fakturach sprzedaży dotyczyło samochodów używanych, jednak przede wszystkim tych, które sprowadzane były z krajów Unii Europejskiej oraz tzw. "poleasingowych" nabywanych na terenie kraju; o ostatecznych cenach sprzedaży używanych pojazdów decydował JB lub J.B.; przy zakupie samochodu za granicą nie były zaniżone faktury zakupu. Kupowane w krajach Unii Europejskiej samochody w większości pochodziły z markowych salonów i od autoryzowanych dealerów; w fakturach sprzedaży, w których zaniżano wartość sprzedawanych pojazdów widniejące w nich ceny były zwykle wynikiem dodania do ceny zakupu samochodu teoretycznej - założonej przez kontrolowanego kwoty zysku w zakresie od 2 do 4,5 tys. zł; przedmiotem sprzedaży były samochody nieuszkodzone, jedynie sporadycznie zdarzała się sprzedaż samochodów nie w pełni sprawnych; w przypadku zapłat gotówkowych za samochody, pieniądze za pokwitowaniem przekazywane były J.B. lub J. B. Wszystkie transakcje sprzedaży samochodów używanych odnotowywane były w nieformalnej ewidencji ( w zeszytach) prowadzonej przez kontrolowanego. Zaniżanie cen w fakturach sprzedaży samochodów używanych było procederem powszechnie znanym pracownikom firmy "A" J. B. Pracownicy zajmujący się wystawianiem faktur byli poinstruowani, w jaki sposób wyjaśniać klientom różnicę między ceną fakturową, a faktycznie zapłaconą. Nadto analiza włączonych do postępowania materiałów uzyskanych z dochodzenia prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w M., a w szczególności protokołów przesłuchań świadków - pracowników kontrolowanego - wskazuje jednocześnie na fakt cofania liczników w samochodach używanych sprzedawanych w firmie. Przebieg kilometrów w pojazdach używanych sprzedawanych przez kontrolowanego był ponadto wpisywany m. in. do wniosków VAT-24 nie na podstawie faktycznego przebiegu danego pojazdu, lecz na podstawie średnich przebiegów wynikających z katalogów "E", I.. Działania dotyczące cofania liczników stanowiły w firmie kontrolowanego jeden z elementów przygotowywania pojazdów używanych do sprzedaży mających na celu m.in. uzyskanie jak najwyższej ceny ze sprzedaży przedmiotowych samochodów. Nadto w firmie kontrolowanego wprowadzona była zasada, według której wszystkie pojazdy przygotowywane były w sposób umożliwiający ich sprzedaż w najkorzystniejszej cenie. Polityka zmierzała do tego, aby każdy zakupiony do dalszej sprzedaży pojazd technicznie i wizualnie doprowadzić do jak najlepszego stanu. W każdym takim pojeździe należało w razie konieczności wpierw wykonać wszelkie naprawy blacharskie, lakiernicze, mechaniczne, elektryczne, a po tym dokładnie pojazd umyć z zewnątrz i wewnątrz i jeśli to konieczne wyprać tapicerkę i wymyć komorę silnika, odkurzyć oraz wypolerować lakier. Przed wystawieniem na plac każdy pojazd był przygotowany przez sztab pracowników, z których każdy posiadał przypisany sobie zakres prac do wykonania. Przygotowanie pojazdów miało na celu uzyskanie z jego sprzedaży najwyższej możliwej do uzyskania ceny.