Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. I SA/Gd 264/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędziowie Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Jarecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi ,,A" Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 2 stycznia 2013 r. nr [....] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: od stycznia do czerwca 2008 r. oraz październik i grudzień 2008 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej przeprowadził w "A" spółce z o.o. z siedzibą w W. (dalej w skrócie zwana Spółką) postępowanie kontrolne w zakresie kontroli rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania podatku od towarów i usług za okres od stycznie 2007 r. do grudnia 2008 r.

Decyzją z dnia 26 października 2012 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił Spółce wysokość podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2008 roku, w sposób odmienny od wykazanego przez Spółkę w złożonych deklaracjach VAT-7.

Organ pierwszej instancji nie uznał prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z 5 faktur VAT wystawionych przez "B" spółkę z o.o. z siedzibą w W. (dalej w skrócie zwana spółką "B"). Organ stwierdził bowiem, że faktury te nie dokumentowały czynności rzeczywiście wykonanych przez podmiot wskazany w nich jako wystawca. Organ nie uznał także prawa do odliczenia w miesiącu marcu 2008 r. podatku naliczonego wynikającego z faktury końcowej wystawionej przez "D" sp. z o.o. z siedzibą w G. (dalej w skrócie zwana spółką "D").

Po rozpatrzeniu wniesionego przez Spółkę odwołania, decyzją z dnia 2 stycznia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej uchylił decyzję organu pierwszej instancji za marzec 2008 roku w części określającej kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc oraz za kwiecień 2008 roku w części określającej zobowiązanie podatkowe o kwotę [...] zł i określił zobowiązanie podatkowe w wysokości [...] zł, zaś w pozostałym zakresie utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.