Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 lipca 2013 r., sygn. III SA/Wa 3472/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maciej Kurasz, Sędziowie sędzia WSA Krystyna Kleiber (sprawozdawca), sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant referent stażysta Anna Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lipca 2013 r. sprawy ze skargi Z. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...]października 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiąc luty 2007 r. oraz określenia kwoty do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące styczeń i marzec 2007 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz Z. M. kwotę 2817 zł (słownie: dwa tysiące osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Decyzją z [...] czerwca 2012r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. określił Skarżącemu - Z.M. w zakresie podatku od towarów i usług, kwotę do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za styczeń i marzec 2007r. oraz kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za luty 2007r.

Na podstawie wszczętego postępowania kontrolnego, Naczelnik Urzędu Skarbowego W. ustalił, że przedmiotem działalności Skarżącego jest sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacji paliw, a opierając się na materiałach przekazanych przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G., dotyczących kontrahenta Skarżącego, że obrót paliwami z C. sp. z o.o. z siedzibą w W. był fikcyjny. W ostatecznej decyzji z [...] listopada 2009r Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w G. uznał, iż C. sp. z o.o. wystawiała na rzecz Skarżącego faktury VAT dokumentujące sprzedaż paliwa, która faktycznie nie miała miejsca. W toku postępowania kontrolnego ustalono bowiem, że C. sp. z o.o. nie mogła być dostawcą paliwa. Kontrahenci tego podmiotu nie potrafili określić sposobu nawiązania współpracy, wskazując także na nieznanego z nazwiska przedstawiciela handlowego C. sp. z o.o. W kontrolowanym okresie w spółce tej zatrudniona była jedynie sekretarka, brak było też dowodów na zawarcie dodatkowych umów o dzieło czy zlecenia. Kontrahenci kontrolowanego podmiotu nie potrafili również wskazać szczegółów związanych z dostawą paliwa, w tym danych dotyczących kierowców i pojazdów używanych do przewozu zakupionych towarów. C. sp. z o.o. nie posiadała własnych środków transportu umożliwiających transport paliwa. Ponadto z zeznań sekretarki zatrudnionej w C. sp. z o.o. oraz prezesa tej spółki - R.O. wynikało, że kontrahent Skarżącego nie posiadał oraz nie wynajmował zbiorników do magazynowania paliwa. W toku kontroli poddano również w wątpliwość sposób rozliczania transakcji, który następował w formie gotówkowej. Kontrahenci Spółki nie potrafili bowiem wskazać osoby, której powierzali zapłatę za nabywane towary. Ustalono również, że prezes kontrolowanej spółki nie przebywał w kontrolowanym okresie na stale na terenie kraju i z uwagi na to nie był w stanie prowadzić spraw spółki. Organ kontroli skarbowej poddał także w wątpliwość podpisy złożone na fakturach wystawionych przez C. sp. z o.o. Po okazaniu całości dokumentacji finansowej spółki, R.O. potwierdził, że podpisywał jedynie niewielką części faktur sprzedaży i zakupu. Z racji stałego pobytu za granicą R.O., organ kontroli skarbowej nie dał wiary zeznaniom kontrahentów C. sp. z o.o., wskazującym na bezpośrednie kontakty z prezesem spółki i rozliczanie transakcji zakupu paliwa z tą osobą w formie gotówkowej. Jako dodatkową okoliczność potwierdzającą fikcyjny charakter prowadzonej działalności organ kontroli skarbowej wskazał również ponoszenie przez kontrolowany podmiot kosztów niewspółmiernie niskich do prowadzonej działalności. Mając na uwadze powyższe ustalenia oraz uwzględniając treść art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - dalej: "u.p.t.u." organ I instancji zakwestionował obniżenie przez Skarżącego podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez C. sp. z o.o. Ponadto w kontroli Naczelnik Urzędu Skarbowego W. stwierdził nieprawidłowości w sprzedaży towarów, za które płatności następowały za pomocą kart płatniczych, a za które należności Spółka otrzymywała za pośrednictwem firmy F. sp. z o.o. Na podstawie wyciągów bankowych za okres objęty postępowaniem oraz rolek kontrolnych z kasy rejestrującej organ I instancji stwierdził brak zaewidencjonowania na kasie rejestrującej wpłat dokonywanych kartami płatniczymi, otrzymywanymi za pośrednictwem ww. spółki. W ten sposób doszło do obniżenia podatku należnego.