Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 stycznia 2013 r., sygn. II SA/Gl 921/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska,, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Protokolant st. sekretarz sądowy Ewa Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi B. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zaopiniowania wstępnego projektu podziału nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Wójt Gminy M. postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] orzekł o zgodności proponowanego podziału nieruchomości stanowiących własność pięciu osób fizycznych i jednej będącej we władaniu Skarbu Państwa, z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy M., zatwierdzonego uchwałą nr [...] Rady Gminy M. z dnia [...]r. (Dz. Urz. Województwa [...] Nr 1, poz. 1 z dnia [...]r., zwanego dalej również miejscowym planem zagospodarowania Gminy M.). W sentencji tego postanowienia stwierdził, że opinia proponowanego podziału w stosunku do nieruchomości stanowiącej własność B. P. oraz do nieruchomości będącej we władaniu Skarbu Państwa jest wydawana z urzędu, zaś w stosunku do pozostałych nieruchomości - na wniosek właścicieli nieruchomości. Działając na podstawie art. 107 § 4 w związku z art. 126 Kodeksu postępowania administracyjnego organ odstąpił od uzasadnienia tego postanowienia.

Na wydane postanowienie pełnomocnik B. P. złożył zażalenie, w którym zarzucił organowi pierwszej instancji naruszenie art. 61 § 1, art. 10 § 1, art. 107 § 4 w związku z art. 126, art. 107 § 3 w związku z art. 124 § 2 oraz art. 39 kpa.

W następstwie jego rozpoznania SKO w K. postanowieniem z dnia [...] r. nr [...]uchyliło zaskarżone postanowienie organu pierwszej instancji w całości a sprawę przekazało temu organowi do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu tego postanowienia organ odwoławczy stwierdził, że zgodnie z treścią art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm., zwanej dalej również ustawą o gospodarce nieruchomościami) podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest on zgodny z ustaleniami planu miejscowego. Zaś zgodność proponowanego podziału nieruchomości z ustaleniami planu miejscowego opiniuje wójt, burmistrz albo prezydent miasta (ust. 4), opinię taką wyraża się w formie postanowienia, na które przysługuje zażalenie (ust. 5). Zgodnie zaś z art. 97 ust. 3 pkt 1 tej ustawy podziału nieruchomości można dokonać z urzędu, jeżeli jest on niezbędny do realizacji celów publicznych. Z kolei z art. 6 pkt 1 ustawy wynika, że celami publicznymi są: wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg. W związku z tym SKO stwierdziło, że w celu ustalenia, czy w sprawie mamy do czynienia z dokonywanym z urzędu podziałem działki nr 1 o pow. 0,4205 ha, stanowiącej własność B. P. oraz działki nr 2 o pow. 0,0555 ha będącej we władaniu Skarbu Państwa, należy jednoznacznie ustalić jakie te działki mają przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Organ odwoławczy stwierdził też, że decyzja o zatwierdzeniu z urzędu podziału, jeżeli taka zapadnie w niniejszym postępowaniu, nie przeniesie na Gminę z mocy prawa własności części nieruchomości. Decyzja ta będzie bowiem stanowić dopiero podstawę do dokonania odpowiednich wpisów w ewidencji gruntów, gdzie w miejsce dotychczasowej działki nr 1 zostaną wpisane działki jakie powstaną z jej podziału. Nadto stwierdził, że jeżeli podział pozostałych nieruchomości jest dokonywany na podstawie wniosków ich właścicieli, to postępowania w tych sprawach winny być prowadzone odrębnie.