Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 marca 2008 r., sygn. I SA/Wa 1617/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska Sędzia WSA Gabriela Nowak Asesor WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant Joanna Grzyb po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2008 r. sprawy ze skargi G. R.-W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie wstępnego projektu podziału nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. postanowieniem z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...], po rozpatrzeniu zażaleń G. i R. Ł., J. i J. C. oraz G. R.-W., utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta W. z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] pozytywnie opiniujące wstępny projekt podziału nieruchomości uregulowanej w księdze wieczystej KW [...], położonej przy ul. [...] w W., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...] z obr. [...].

Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że postanowieniem z dnia [...] marca 2007 r. Prezydent W. z urzędu zaopiniował pozytywnie wstępny projekt podziału przedmiotowej nieruchomości zgodnie z treścią art. 97 ust. 3 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603). Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, współwłaściciele przedmiotowej nieruchomości gruntowej: G. i R. Ł., J. i J. C. oraz G. R.-W. złożyli zażalenia podnosząc, że powyższe postanowienie zostało wydane z rażącym naruszeniem zasad postępowania administracyjnego, tj. art. 7, 9, 8, 10, 11, 61 § 4 i 79 kpa. Ponadto w ocenie składających zażalenia zaskarżone postanowienie zostało wydane z rażącym naruszeniem podstawowych praw i wolności obywatelskich i stanowi próbę niedopuszczalnego obejścia obowiązującego prawa i naruszenia prawa własności przysługującego współwłaścicielom przedmiotowej działki. Po rozpatrzeniu złożonych zażaleń organ II instancji stwierdził, że nie mogą one zostać uwzględnione. W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia organ powołał się na treść art. 93 ust. 1 i 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowiącego, że podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest on zgodny z ustaleniami planu miejscowego. Zgodność z ustaleniami planu dotyczy zarówno przeznaczenia terenu, jak i możliwości zagospodarowania wydzielonych działek gruntu. Organ stwierdził, że zgodnie z ustaleniami § 25 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dawnej wsi [...], zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy Warszawa-Ursynów z dnia 16 listopada 1999 r. Nr 165 (Dz. Urz. Województwa Mazowieckiego Nr 115, poz. 2726), dla realizacji wyznaczonego planem układu komunikacyjnego rezerwuje się pasy terenu wyznaczone liniami rozgraniczającymi, określonymi dla poszczególnych funkcji ulic na rysunku planu. Organ dodał, że jedynym z elementów owego układu jest ulica [...] (oznaczona symbolem [...]) i [...] ([...]). Organ podkreślił, że z uwagi na brak podstaw do uznania, iż zaopiniowany zaskarżonym postanowieniem projekt podziału przedmiotowej nieruchomości gruntowej jest niezgodny z ustaleniami planu miejscowego, brak jest podstaw do uchylenia lub zmiany zaskarżonego postanowienia. Odnosząc się do pozostałych licznych zarzutów podniesionych w zażaleniach, organ odwoławczy stwierdził m. in., że w aktach niniejszej sprawy znajdują się zawiadomienia z dnia 1 grudnia 2005 r. o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie podziału przedmiotowej nieruchomości (co kwestionowali wnoszący zażalenie), których doręczenie potwierdzają zwrotne poświadczenia odbioru powyższych zawiadomień, znajdujące się w aktach administracyjnych sprawy. Ponadto organ podał, że K. Z. była osobą umocowaną do podpisania zaskarżonego postanowienia w imieniu Prezydenta W., gdyż w aktach niniejszej sprawy znajduje się kopia upoważnienia, na mocy którego Prezydent W. upoważnił tę osobę jako pracownika administracji publicznej do wydawania postanowień w postępowaniach dotyczących "podziałów geodezyjnych nieruchomości w trybie przepisów rozdziału 1 działu III ustawy o gospodarce nieruchomościami". Dodatkowo organ stwierdził, że brak jest podstaw do uznania, iż w toku postępowania administracyjnego naruszone zostały zasady Kodeksu postępowania administracyjnego podniesione przez wnoszących zażalenie. Mając powyższe na uwadze organ II instancji utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.