Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. II SA/Gd 586/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Sędzia WSA Janina Guść Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Anna Rusajczyk po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2012 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. A.-O. na decyzję Wojewody z dnia 10 sierpnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Starosty z dnia 28 września 2011 r., nr [...], 2. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej A. A.-O. kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu 25 stycznia 2011 r. do Starostwa Powiatowego w K. wpłynął wniosek A. A. - O. o zwrot nieruchomości położonej w K. stanowiącej działkę nr [...] przejętą na własność Skarbu Państwa w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. nr 17, poz. 70). Wnioskodawczyni wskazała, że pomimo upływu 30 lat od wywłaszczenia na nieruchomości nie został zrealizowany cel wywłaszczenia. Celem tym była budowa parku rekreacyjnego.

Decyzją z dnia 28 września 2011 r. Starosta K. odmówił zwrotu nieruchomości gruntowej, położonej w K., obręb [...], działki oznaczonej nr [...], obecnie stanowiącej części działek nr [...], [...] i [...]. Decyzja ta wydana została na podstawie art. 136 i art. 137 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 r., nr 102, poz. 651). W jej uzasadnieniu organ wskazał, że aktem notarialnym z dnia 12 sierpnia 1976 r. Rep. A nr [...] została zawarta umowa sprzedaży nieruchomości położonej w K., obręb [...], o obszarze 18 arów i 44 m² na rzecz Skarbu Państwa w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości (Dz.U. nr 17, poz. 70 z późn. zm.) - na cele użyteczności publicznej pod rygorem wywłaszczenia. Pismem z dnia 24 lutego 2011 r. Burmistrz Miasta K. poinformował, że działka objęta wnioskiem o zwrot nieruchomości obecnie wchodzi w skład działek o nr [...], [...] i [...], przy czym działka nr [...] nie stanowi własności Gminy. Burmistrz wyjaśnił również, że przedmiotowa nieruchomość zajęta jest obecnie pod chodnik betonowy, stanowiący ciąg pieszy łączący ulicę O. z ulicą W., a część stanowi parking samochodowy. W piśmie tym Burmistrz stwierdził również, że cel wywłaszczenia przedmiotowej działki, jakim była: realizacja terenów rekreacyjnych, został zrealizowany, a jako dowód na to przedstawił: kartę pocztową, pisemne oświadczenie właścicieli sąsiednich nieruchomości oraz inwentaryzację urbanistyczną sporządzoną w październiku 1981 r. gdzie teren działki oznaczony został jako teren parków i zieleńców. Burmistrz wskazał, że dopiero w późniejszym czasie, w związku z zachodzącymi zmianami na terenie miasta K., zmieniło się przeznaczenie działki. Z kolei, pismem z dnia 24 marca 2011 r. A. A. - O. wyjaśniła, że przedmiotowa nieruchomość została wywłaszczona na cel związany z budową parku rekreacyjnego, a nie jakiegokolwiek parku lub zieleńca. W kolejnym piśmie z dnia 23 maja 2011 r. Burmistrz Miasta K. wyjaśnił, że w okresie tym nabyto w celu urządzenia parku rekreacji również ówczesne działki nr [...], [...], [...] i [...] i na całym tym obszarze urządzono park rekreacyjny, co obrazuje przedłożona inwentaryzacja urbanistyczna. Ponadto, w dniu 2 sierpnia 2011 r., przeprowadzono oględziny przedmiotowej nieruchomości z udziałem stron, podczas których stwierdzono, że działka nr [...] w chwili obecnej w znacznej części stanowi parking a w pozostałej części stanowi własność osób trzecich. Pismem z dnia 26 sierpnia 2011 r. Burmistrz wyjaśnił dodatkowo, że dla działek nr [...] i [...] nie obowiązuje obecnie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego a ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta K., zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta K. z dnia 28 lutego 2007 r. nr [...] wynika, że działka [...] obręb [...] stanowi częściowo tereny usług a w części przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniowo - usługową, zaś działka [...] obręb [...] stanowi częściowo tereny usług, w części przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniowo - usługową a częściowo nie posiada oznaczenia. Kolejnym pismem z dnia 23 września 2011 r. wnioskująca stwierdziła, że parking, znajdujący się na działkach nr [...] i [...] nie mieści się w zakresie pojęciowym terminu "pas drogowy", o jakim mowa w art. 4 pkt 1 ustawy o drogach publicznych.