Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11 maja 2016 r., sygn. II SA/Po 620/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Danuta Rzyminiak - Owczarczak Protokolant ref. stażysta Edyta Rurarz - Kwietniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2016 r. sprawy ze skarg B. K., R. K., K. K., J. P., N. K., M. G., S. P., K. W. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] maja 2015r. Nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości oddala skargi

Uzasadnienie

Starosta P. (dalej: "Starosta" lub "organ pierwszej instancji") decyzją z dnia [...] maja 2014 r., znak [...], działając na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: "K.p.a.") oraz art. 136, art. 137, art. 216 i art. 229 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej: "u.g.n.") odmówił osobom wymienionym w osnowie decyzji zwrotu nieruchomości położonej w P., w rejonie ul. [...] oznaczonej w ewidencji gruntów jako: obręb P., arkusz, mapy [...], działka nr [...] o powierzchni [...] m2 i działka nr [...] o powierzchni [...] m2, zapisanej w księdze wieczystej KW nr [...], prowadzonej przez Sąd Rejonowy [...] w P., jako własność Miasta P.

Organ pierwszej instancji podniósł, że w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek do zwrotu nieruchomości, bowiem zostały one zajęte przez Miasto a na cele użyteczności publicznej, tj. Zakładów Oczyszczania Miasta i w chwili wywłaszczenia znajdowały się w jej posiadaniu i użytkowaniu na ten cel. Wskazano przy tym, że zajęcie na cele Zakładów Oczyszczania Miasta mieści się w zakresie celu publicznego.

Z decyzją organu pierwszej instancji nie zgodziły się strony postępowania. Pierwsza z odwołujących - K. C. - wskazała, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż nieruchomości stały się zbędne na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Nie ustalono, kiedy rozpoczęto prace związane z realizacją celu użyteczności publicznej, czy w ciągu 7 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się prawomocna. Pomimo upływu 10 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się prawomocna, cel ten nie został zrealizowany. Nie ustalono w zaskarżonej decyzji, czy nieruchomości zostały zajęte w całości, czy w części. Podała, że istotny jest fakt, iż w 1945 r. garaże na przedmiotowych nieruchomościach zostały całkowicie zniszczone i spalone podczas działań wojennych.