Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 maja 2016 r., sygn. II SA/Po 624/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędzia WSA Izabela Paluszyńska Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2016 r. sprawy ze skarg 1) B. K., R. K., K. F. K., J. J. P., N. T. K., M. S. G., S. P., 2) K. K. - W., w której miejsce wstąpili następcy prawni E.W. i A. M. na decyzję Wojewody z dnia [...] maja 2015r. Nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości oddala skargi

Uzasadnienie

Starosta decyzją z [...] maja 2014 r. na podstawie art. 136, art. 137, art. 216 i art. 229 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2014r., poz. 518) działając jako organ wyznaczony do rozpatrzenia sprawy odmówił osobom, wymienionym w osnowie decyzji, zwrotu nieruchomości położonych w P., w rejonie ul. P. oznaczonych w ewidencji gruntów jako: obręb P., arkusz, mapy [...]. działka nr [...] o powierzchni [...] m2 i działka nr [...] o powierzchni [...] m² zapisanej w księdze wieczystej KW nr [...], działka nr [...] o powierzchni [...] m2, zapisanej w księdze wieczystej nr [...], a także działka nr [...] o powierzchni [...] m2 zapisanej w księdze wieczystej KW nr [...] prowadzonych przez Sąd Rejonowy Poznań - Stare Miasto w Poznaniu, jako własność Miasta. Organ pierwszej instancji podał, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek do zwrotu nieruchomości, bowiem zostały one zajęte przez Gminę Miasta na cele użyteczności publicznej, tj. Zakładów Oczyszczania Miasta i w chwili wywłaszczenia znajdowały się w jej posiadaniu i użytkowaniu na ten cel. Wskazano przy tym, iż zajęcie na cele Zakładów Oczyszczania Miasta mieści się w zakresie celu publicznego.

Z decyzją organu pierwszej instancji nie zgodziły się strony postępowania. Pierwsza z odwołujących - p. K. C. wskazała, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że nieruchomości stały się zbędne na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Nie ustalono, kiedy rozpoczęto prace związane z realizacją celu użyteczności publicznej, czy w ciągu 7 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się prawomocna. Pomimo upływu 10 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się prawomocna, cel ten nie został zrealizowany. Nie ustalono w zaskarżonej decyzji, czy nieruchomości zostały zajęte w całości czy w części. Podała, iż istotny jest fakt, że w 1945 r. garaże na przedmiotowych nieruchomościach zostały całkowicie zniszczone i spalone podczas działań wojennych.