Wyrok WSA w Opolu z dnia 22 listopada 2012 r., sygn. II SA/Op 343/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz - spr. Sędzia WSA Daria Sachanbińska Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 listopada 2012 r. sprawy ze skargi B. C. na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia 10 maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia 31 października 2011 r., nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu na rzecz B. C. kwotę 757 (siedemset pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 31 października 2011 r., nr [...], opartą o przepis art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Opolu nakazał B. C. rozbiórkę obiektu budowlanego - tarasu przylegającego do istniejącego budynku mieszkalnego przy ul. [...] w [...], na który wejście jest z mieszkania nr [...], wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę. Organ określił, że rozbiórce podlegają: metalowe przęsła balustrady, murowane słupki międzyprzęsłowe, płyta tarasu (element konstrukcji łącznie z wykończeniem płytkami ceramicznymi) oraz ściany wykonane z bloczków stanowiące wsparcie dla płyty tarasu. W uzasadnieniu organ wskazał, że objęta postępowaniem budowla w postaci tarasu wzniesiona została w październiku 2010 r. bez wymaganego pozwolenia na budowę. Inwestorka - B. C. - uzyskała przed rozpoczęciem robót pozwolenie na montaż drzwi balkonowych. Ponadto dokonała zgłoszenia zamiaru utwardzenia gruntu przed mieszkaniem, które to roboty wykonywane były bez dokumentacji projektowej i obejmowały wykonanie ścianek wraz z zasypaniem wnętrza tarasu, a na nich pionowej izolacji. Ściany tarasu wykonano z bloczków żwiro-betonowych na głębokości ok. 80 cm. W trakcie robót dokonano również zagęszczenia wewnątrz tarasu pospółką żwirową. Organ wskazał, że ścianki tarasu nie zostały powiązane z konstrukcją tarasu i są oddylatowane. Góra tarasu ułożona jest z płytek mrozoodpornych. Wykonano też pięć słupków z cegły klinkierowej oraz zamocowano metalowe przęsła. Ściana wokół tarasu wykonana jest z betonu monolitycznego, w części podziemnej posiada izolację pionową powłokową, natomiast powyżej terenu do warstwy wierzchniej tarasu z płytek ceramicznych na wysokość ok. 50 cm wykonany jest tynk cementowo-wapienny. Dokonując na podstawie art. 3 pkt 1 i pkt 3 Prawa budowlanego kwalifikacji obiektu objętego postępowaniem określonego jako "taras", organ uznał, że zasadne i możliwe jest zakwalifikowanie go jako odrębnej budowli (poprzez oddylatowanie płyty konstrukcyjnej tarasu od budynku), trwale związanej z gruntem, podlegającej regulacjom prawa budowlanego, a przy tym o funkcji użytkowej służącej przypisanemu lokalowi oraz wyłącznie dysponentom lokalu mieszkalnego położonego w [...] przy ul. [...], na który wejście jest z mieszkania nr [...]. Podkreślił przy tym, że bez znaczenia dla kwalifikacji tarasu jako budowli jest posiadanie fundamentu jako odrębnego elementu konstrukcyjno-technicznego, gdyż istotny jest fakt związania z gruntem. Ponadto organ wskazał, że wbrew twierdzeniu strony, nie sposób uznać wykonanych robót za utwardzenie terenu, na które wymagane jest jedynie zgłoszenie. Wyjaśnił, że utwardzeniem gruntu są proste czynności polegające np. na nawiezieniu odpowiedniej frakcji (kamienisto-żwirowej) obcej i zmieszanie z gruntem rodzimym oraz ich zagęszczenie poprzez rozwalcowanie. Natomiast w rozpatrywanej sprawie została wzniesiona odrębna budowla związana z lokalem mieszkalnym, wznosząca się na ok. 0,50 m nad teren oraz na głębokość ok. 0,80 m, której nie można uznać za utwardzenie gruntu. Zdaniem organu, obiekt powstał bez uzyskania wymaganego pozwolenia na budowę, a to obligowało do wszczęcia postępowania w trybie art. 48 ustawy Prawo budowlane, przeciwdziałającego popełnionej samowoli i dokonania oceny co do możliwości doprowadzenia obiektu lub jego części do stanu zgodnego z prawem. W tym celu podjęto działania polegające m.in. na skierowaniu do strony wezwania o informację odnośnie spełnienia warunków w zakresie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy. Organ wystąpił też do Wydziału Urbanistyki Architektury i Budownictwa Urzędu Miasta [...] z zapytaniem, czy strona występowała z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla spornej inwestycji. W wyniku tego ustalono, że działka, na której wykonano taras, położona jest w obszarze, dla którego nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a ponadto dla przedmiotowej inwestycji nie było prowadzone postępowanie dotyczące wydania decyzji o warunkach zabudowy, ani też nie został złożony wniosek o jej wydanie. Strona złożyła jedynie wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla budowy wolnostojącego przydomowego ogrodu zimowego o powierzchni zabudowy 16,5 m2. W ocenie organu, ta okoliczność pozbawiona jest jakiegokolwiek znaczenia. Na tej podstawie organ uznał, że w sprawie nie został spełniony żaden z warunków określonych w art. 48 ust. 2 pkt 1 lit. a i b ustawy Prawo budowlane, dopuszczających prowadzenie postępowania legalizacyjnego. Odnośnie przesłanki określonej w z art. 48 ust 2 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, dotyczącej dopuszczalności wszczęcia procedury legalizacyjnej, organ wskazał, że przedmiotowy taras narusza § 319 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, przy czym dodał, że naruszenie to jest usuwalne. Dotyczy bowiem braku stosownych spadków określonych w tym przepisie, co zostało ustalone w trakcie czynności kontrolnych i oględzin, a zatem możliwe jest doprowadzenie tarasu do stanu zgodnego ze wskazanym unormowaniem poprzez dokonanie stosownych robót. Jednak z uwagi na to, że taras został wzniesiony bez wymaganego pozwolenia na budowę, w warunkach braku miejscowego planu zagospodarowania terenu i stosownej decyzji o warunkach zabudowy, zasadnym było wydanie decyzji nakazującej rozbiórkę.