Wyrok WSA w Opolu z dnia 22 listopada 2012 r., sygn. II SA/Op 344/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Sędzia WSA Daria Sachanbińska - spr. Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 listopada 2012 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia 10 maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia 31 października 2011 r., nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu na rzecz E. K. kwotę 757 (siedemset pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

W dniu 31 października 2011 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Opolu wydał decyzję nr [...], nakazującą E. K. rozbiórkę obiektu budowlanego - tarasu przylegającego do istniejącego budynku mieszkalnego przy ul. [...] w [...], na który wejście jest z mieszkania nr [...], wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę. W decyzji tej organ określił, że rozbiórce podlegają: metalowe przęsła balustrady, murowane słupki międzyprzęsłowe, płyta tarasu (element konstrukcji łącznie z wykończeniem płytkami ceramicznymi) oraz ściany wykonane z bloczków stanowiące wsparcie dla płyty tarasu. Rozstrzygnięcie wydane zostało na podstawie art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), zwanej dalej Prawem budowlanym. Przedstawiając stan faktyczny sprawy organ podał, że objęta postępowaniem budowla w postaci tarasu wzniesiona została w październiku 2010 r. bez wymaganego pozwolenia na budowę. Inwestorka - E. K. dokonała jedynie zgłoszenia zamiaru utwardzenia gruntu przed mieszkaniem i uzyskała pozwolenie na montaż drzwi balkonowych. Roboty wykonywane były bez dokumentacji projektowej. Obejmowały wybudowanie ścianek wraz z zasypaniem wnętrza tarasu, a na ściankach wykonano pionową izolację. Ścianki tarasu wykonano z bloczków żwiro-betonowych, na głębokości ok. 80 cm. W trakcie robót dokonano również zagęszczenia wewnątrz tarasu pospółką żwirową. Ścianki tarasu nie zostały powiązane z konstrukcją tarasu i są oddylatowane. Góra tarasu ułożona jest z płytek mrozoodpornych. Wykonano też sześć słupków z cegły klinkierowej oraz zamocowano metalowe przęsła. Ściana wokół tarasu wykonana jest z betonu monolitycznego, w części podziemnej posiada izolację pionową powłokową, natomiast powyżej terenu do warstwy wierzchniej tarasu z płytek ceramicznych na wysokość ok. 50 cm wykonany jest tynk cementowo-wapienny. Dokonując na podstawie art. 3 pkt 1 i pkt 3 Prawa budowlanego kwalifikacji obiektu objętego postępowaniem, określonego jako "taras", organ przyjął, że zasadne i możliwe jest uznanie go za odrębną budowlę (poprzez oddylatowanie płyty konstrukcyjnej tarasu od budynku), trwale związaną z gruntem, podlegającą regulacjom prawa budowlanego. Obiekt ten pełni funkcję użytkową, służy przypisanemu lokalowi oraz wyłącznie dysponentom lokalu mieszkalnego nr [...], położonego w budynku w [...], przy ul. [...]. Podkreślił organ, że bez znaczenia dla uznania tarasu za budowlę jest posiadanie przez nią fundamentu, jako odrębnego elementu konstrukcyjno-technicznego, bowiem istotny jest fakt związania jej z gruntem. Ponadto wskazał, że wbrew twierdzeniu strony, nie sposób uznać wykonanych robót za utwardzenie terenu, na które wymagane jest jedynie zgłoszenie. Dalej wyjaśnił, powołując się na orzecznictwo sądowe, że utwardzeniem gruntu są proste czynności polegające np. na nawiezieniu odpowiedniej frakcji (kamienisto-żwirowej) obcej i zmieszanie z gruntem rodzimym oraz ich zagęszczenie poprzez rozwalcowanie. Natomiast w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe potwierdziło, że na skutek działania inwestora została wzniesiona odrębna budowla związana z lokalem mieszkalnym, wznosząca się na ok. 0,50 m nad teren oraz na głębokość ok. 0,80 m. Nie jest to więc przypadek utwardzenia gruntu. Powiatowy Inspektor stwierdził, że skoro obiekt powstał bez uzyskania wymaganego pozwolenia na budowę, to zobowiązany był do wszczęcia postępowania w trybie art. 48 Prawa budowlanego, przeciwdziałającego popełnionej samowoli, i do dokonania oceny, czy możliwe jest doprowadzenie obiektu lub jego części do stanu zgodnego z prawem. W tym celu wszechstronnie zbadał możliwość legalizacji wzniesionej budowli, podejmując odpowiednie działania, w tym m.in. kierując do strony wezwanie dotyczące udzielenia informacji co do spełnienia warunków w zakresie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy oraz występując do Wydziału Urbanistyki Architektury i Budownictwa Urzędu Miasta Opola z zapytaniem, czy strona występowała z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla badanej inwestycji. W wyniku podjętych działań ustalono, że działka na której wykonano taras położona jest w obszarze, dla którego nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Ponadto, dla przedmiotowej inwestycji nie było prowadzone postępowanie dotyczące wydania decyzji o warunkach zabudowy, ani nie został złożony wniosek o jej wydanie. Strona ubiegała się jedynie o ustalenie warunków zabudowy na wolnostojący, przydomowy ogród zimowy o powierzchni 22,72 m², jednak okoliczność ta - w ocenie organu - pozbawiona jest jakiegokolwiek znaczenia. Uwzględniając ustalone okoliczności Powiatowy Inspektor uznał, że w sprawie nie został spełniony żaden z warunków określonych w art. 48 ust. 2 pkt 1 lit. a i b Prawa budowlanego, dopuszczających prowadzenie postępowania legalizacyjnego. Odnosząc się natomiast do określonej w art. 48 ust. 2 pkt 2 Prawa budowlanego przesłanki dopuszczalności wszczęcia procedury legalizacyjnej wskazał, że przedmiotowy taras narusza § 319 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, jednak naruszenie to jest usuwalne. Dotyczy bowiem braku odpowiednich spadków określonych w tym przepisie, co zostało ustalone w trakcie czynności kontrolnych i oględzin, a zatem możliwe jest doprowadzenie tarasu do stanu zgodnego ze wskazanym w przepisie, poprzez dokonanie stosownych robót. Z uwagi jednak na to, że taras został wzniesiony bez wymaganego pozwolenia na budowę - w warunkach braku miejscowego planu zagospodarowania terenu i wymaganej decyzji o warunkach zabudowy - za zasadne organ uznał wydanie decyzji nakazującej rozbiórkę.