Wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 listopada 2012 r., sygn. III SA/Kr 1498/11

Sygn. akt III SA/Kr 1498/11 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 listopada 2012r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia WSA Maria Zawadzka (spr.), Sędziowie WSA Bożenna Blitek, NSA Grażyna Danielec, , Protokolant Honorata Kuźmicka-Wełna, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2012r., sprawy ze skargi K. W., na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, z dnia 13 października 2011r. Nr [...], w przedmiocie ewidencji gruntów skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2009r. znak: [...] Starosta po rozpatrzeniu wniosku K. W., odmówił aktualizacji części kartograficznej operatu ewidencji gruntów i budynków obrębu H, jednostka ewidencyjna N, dotyczącej korekty granicy pomiędzy działkami ewid. nr 83/1 i nr 83/2.

Odwołanie od decyzji Starosty do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniosła K. W. domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji i ponownego rozpatrzenia sprawy.

Decyzją z dnia [...] 2009r. znak: [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ l instancji.

Od powyższej decyzji M. W. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, który wyrokiem z dnia 7 października 2010 r. sygn. akt III SA/Kr 1256/09, skargę oddalił, stwierdzając że organ ten prawidłowo odczytał treść art. 138 § 2 kpa i zasadnie przyjął, iż istniały podstawy do wydania decyzji kasacyjnej. Kontrolowane postępowanie administracyjne zostało zainicjowane wnioskiem K. W., która, powołując się na mapę katastralną z 1911 r. oraz pomiar geodezyjny wykonany w listopadzie 2008r. przez L. G., wskazała na konieczność zweryfikowania prawidłowości granicy pomiędzy działkami ewidencyjnymi nr 83/1 i 83/2 położonymi w obrębie H. W tego rodzaju postępowaniu, zgodnie z ogólnymi zasadami postępowania administracyjnego, na organach prowadzących spoczywa obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego (art. 7 kpa) po wcześniejszym zebraniu całego istniejącego materiału dowodowego i jego rozpatrzeniu (art. 77 § 1 kpa). Tylko w ten sposób możliwe jest wydanie prawidłowego rozstrzygnięcia o dokonaniu lub odmowie dokonania zmiany w ewidencji gruntów. Dodatkowo Sąd przypomniał, że stosownie do art. 2 pkt 8 Prawa geodezyjnego i kartograficznego ewidencja gruntów i budynków to jednolity dla kraju systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami. Ponadto art. 4 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego stanowi, że ewidencja gruntów i budynków powinna być aktualizowana, zaś zadanie to jest realizowane przez Służbę Geodezyjną i Kartograficzną, która m.in. rejestruje stany prawne i faktyczne nieruchomości (art. 7 ust. 1 lit. a Prawa geodezyjnego i kartograficznego) oraz administruje i aktualizuje państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny (art. 7 ust. 3 Prawa geodezyjnego i kartograficznego). Skoro zaś główną zasadą prowadzenia ewidencji gruntów jest dążenie do tego, by była ona aktualna, niezbędne jest m.in., aby organy ustaliły, czy w konkretnym przypadku zachodzi konieczność dokonania takich zmian w ewidencji, by odzwierciedlała ona rzeczywiście istniejący stan danej nieruchomości. W kontrolowanym postępowaniu, co słusznie wytknął organ odwoławczy, organ l instancji nie wyjaśnił istotnych dla końcowego rozstrzygnięcia okoliczności, a w szczególności nie wyjaśnił przyczyn rozbieżności przebiegu granic przedmiotowych działek na mapie ewidencyjnej w stosunku do mapy katastralnej o skali 1:2880, w szczególności w aspekcie ewentualnych błędów popełnionych przy zakładaniu ewidencji. Ponadto K. W. w swoim wniosku wskazała na fakt, że w listopadzie 2008 r. został wykonany przez L. G. pomiar geodezyjny. Potencjalnie jest to bardzo ważna okoliczność, która mogłaby mieć wpływ na końcowe rozstrzygnięcie. Tymczasem organ l instancji okoliczność tę pominął, gdyż nie ustalił, czy pomiar ten posłużył do sporządzenia dokumentacji geodezyjnej ani też czy dokumentacja taka została przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. To uchybienie także wytknął Staroście organ odwoławczy. Dlatego też w ocenie Sądu nie było możliwe uzupełnienie braków postępowania dowodowego w postępowaniu przed organem II instancji, ponieważ przeprowadzenie wskazanych czynności dowodowych znacznie wykracza poza ramy "dodatkowego postępowania w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie" w rozumieniu art. 136 kpa.