Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 września 2012 r., sygn. II SA/Po 409/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Kwiecińska Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant st.sekr.sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2012 r. sprawy ze skargi A. Spółka z o.o. z siedzibą w J. na uchwałę Rady Miasta Poznania z dnia 07 kwietnia 2009 r. nr LII/693/V/2009 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia 7 kwietnia 2009r. Nr LII/693/V/2009 Rada Miasta Poznania, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), dalej: usg, oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), dalej: upzp, przyjęła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego "obszaru Główna" w Poznaniu część A.

A. sp. z o.o. w dniu 16 kwietnia 2012 r., po uprzednim wezwaniu Rady Miasta Poznaniu do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), dalej: usg, wniosła skargę na powyższą uchwałę w części dotyczącej obszaru oznaczonego w planie jako 2U, 27KD-Dzr oraz 3KD-Lt, w ramach którego zlokalizowana jest nieruchomość należąca do spółki, położona przy ul. G., składająca się z działek o nr [...]. Zaskarżonej uchwale spółka zarzuciła naruszenie prawa materialnego art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), dalej: upzp, poprzez jego niezastosowanie. W motywach skargi podniesiono, że na wskazanej nieruchomości został posadowiony wielobranżowy pawilon handlowy wraz z niezbędną infrastrukturą, w tym miejscami postojowymi i drogami dojazdowymi. Budowa pawilonu została zrealizowana przed wejściem w życie zaskarżonego planu. Zgodnie z zapisami planu obszar nieruchomości został przeznaczony pod zabudowę usługową (2U) oraz teren pod modernizację, rozbudowę i budowę systemów komunikacji i infrastruktury technicznej (27KD-Dzr, 3KD-Lt). W konsekwencji tereny zachodniej i południowej części nieruchomości, na których znajduje się parking dla klientów pawilonu oraz droga dojazdowa dla samochodów dostawczych, a zatem infrastruktura niezbędna do prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej w ramach tego obiektu, zostały przeznaczone w planie pod lokalizację dróg publicznych klasy lokalnej i dojazdowej (§ 10 ust. 10 pkt 2 lit. b i c planu) oraz między innymi torowiska tramwajowego (§ 10 ust. 1 pkt 5 lit. a planu). Zdaniem skarżącej spółki takie rozwiązania ograniczają możliwość wykonywania prawa własności, w szczególności polegającego na prowadzeniu działalności gospodarczej zasadniczo opartej na powszechnej dostępności pawilonu i jego infrastruktury dla klientów, jak również uniemożliwiają mu jakąkolwiek działalność inwestycyjną. Ustalenia planu są nie do pogodzenia z ochroną prawa własności wynikającą z Konstytucji (art. 21 i art. 64 Konstytucji RP). Ustalenia planu mogą też oznaczać dla spółki dotkliwe straty finansowe i istotne utrudnienia dla prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem uniemożliwienie użytkowania parkingu i strefy dostaw towarów pozbawi ekonomicznego sensu prowadzenie sprzedaży w przedmiotowym obiekcie.