Wyrok WSA w Lublinie z dnia 11 września 2012 r., sygn. II SA/Lu 58/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Sędzia SO del. Iwona Tchórzewska, Protokolant Starszy asystent sędziego Agnieszka Wąsikowska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 września 2012r. sprawy ze skargi G. M. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki części obiektu budowlanego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, która nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku oraz uchyla decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]r., Nr [...]; 2. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz G. M. kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu [...] Komenda Miejska Policji zawiadomiła Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, że na działce nr 267/1 położonej w miejscowości S. M. 94 dokonano bez stosownych pozwoleń rozbudowy. Organ w dniu 6 sierpnia 2008r. zawiadomił strony postępowania o wszczęciu postępowania w sprawie, a postanowieniem z dnia [...] w oparciu o art. 48 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. prawo budowlane ( tekst jedn. Dz. U z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zmianami ) wstrzymał prowadzenie robót budowlanych i nakazał G. M. dostarczenie do dnia 31 maja 2011r. zaświadczenia Wójta Gminy o zgodności obiektu z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, 4 egzemplarzy projektu budowlanego, zaświadczenia o wpisie projektantów i sprawdzających na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego oraz oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Wobec nie złożenia wspomnianych dokumentów organ I instancji decyzją z dnia [...] nakazał G. M. rozbiórkę części wspomnianego budynku przebudowanego, nadbudowanego i rozbudowanego bez wymaganego przepisami pozwolenia na budowę, pozostawiając jednocześnie jego część o powierzchni zabudowy 448,30 m2, powierzchni użytkowej 310,30 m2 z werandą o powierzchni 131 m2 i kubaturze 924 m2. Organ wyjaśnił, że na podstawie decyzji z dnia 9 czerwca 1993r. udzielono A. M., ojcu zobowiązanej, pozwolenia na budowę budynku typowego, gospodarczego o wymiarach 20x9.5m, powierzchni zabudowy 190m2, powierzchni użytkowej 166m2 i kubaturze 1388m2. W istocie inwestor zrealizował jednak budynek większy o powierzchni zabudowy 448,3m2, powierzchni użytkowej 310,3m2, z werandą o powierzchni 131m2 i kubaturze 924m2, parterowy, 1 - kondygnacyjny, wykorzystywany na cele usługowo - handlowe i gastronomii. Podczas oględzin dokonanych 19 czerwca 2008r. stwierdzono, że budynek ma jeszcze inne wymiary : 63,15 x 13,20m, w części jest jednokondygnacyjny w części zaś dwukondygnacyjny. Ponieważ ustalono, że od 1997r. na wspomnianą nieruchomość nie wydawano pozwolenia na budowę organ doszedł do wniosku, że budynek został rozbudowany bez stosownego pozwolenia na budowę. G. M. oświadczyła, że nieruchomość otrzymała od ojca jeszcze w 2005r. i od tej daty nie wykonywała na niej robót budowlanych, związanych z budową, rozbudową czy przebudową budynku. Przesłuchani świadkowie zeznali z kolei, że budynek w kształcie ujawnionym w roku 2008 powstał na początku lat dziewięćdziesiątych tj. 1994 - 1995r. Organ opierając się na planie sytuacyjnym budynku usługowego o wymiarach 32,1m x 12m z sierpnia 1996r., notatce służbowej z dnia [...] na okoliczność przedłożenia do uzgodnienia dokumentacji projektowej budynku o powierzchni zabudowy 448m2, powierzchni całkowitej 310m2 i kubaturze 924m2 oraz kserokopii strony 8 z Dziennika Wschodniego z dnia 10 kwietnia 1997r. uznał te zeznania za niewiarygodne i stwierdził , że budynek w omawianym kształcie powstał po dniu 6 maja 2003r, a przed datą oględzin z dnia 19 czerwca 2008r. Datę początkową organ oparł na treści zdjęć lotniczych, wykonanych 20 sierpnia 1997r. i 6 maja 2003r., udostępnionych przez Centralny Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w W., dokumentujących, że budynek różni się gabarytami od stanu stwierdzonego w dniu 19 czerwca 2008r. Organ zwrócił ponadto uwagę, że w akcie notarialnym z dnia 1 czerwca 2005r. znajduje się zapis, według którego częścią składową działki 267/1 jest budynek gospodarczy murowany, kryty eternitem. Ponieważ rozbudowa budynku wymagała pozwolenia na budowę, organ wstrzymał roboty budowlane i nakazał przedłożenie odpowiednich dokumentów. Wobec ich niedostarczenia nakazano rozbiórkę części budynku z pozostawieniem części odpowiadającej wymiarom stwierdzonym w 1996r. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego po rozpoznaniu odwołania G. M. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Podzielając jego ustalenia organ odwoławczy wyjaśnil ponadto, że o dacie rozbudowy świadczy także założona w dniu 15 marca 1997r. książka obiektu budowlanego nr ,1 w której wpisano rok budowy 1993, powierzchnię zabudowy 317,3m2, powierzchnię użytkową 310,3m2 i kubaturę 924m2 oraz spisany w dniu 7 maja 1997r. przez pracowników Urzędu Rejonowego w B. protokół oględzin i ekspertyz. Wynika z niego, że A. M. wybudował w 1993r. i wykończyl w 1994r. budynek gospodarczy o wymiarach 30,2m x 12m o konstrukcji drewnianej, z dachem dwuspadowym, pokrytym eternitem. Organ odwoławczy takze zwrócił uwagę, że zdjęcia lotnicze dokumentują budynek o wymiarach 30,12 x 12 m, podczas, gdy obecne jego wymiary to 63,15 x 13,2m, przy czym wskazał na brak konieczności powoływania biegłego geodety celem ich opisania, a to z uwagi na wykonanie ich w określonej skali 1: 5000. Ponieważ dla dokonanej rozbudowy wymagane było pozwolenie na budowę, trafnie wszczęto postępowanie legalizacyjne, a wobec niewywiązania się strony z nałożonych obowiązków nakazano robiórkę części budynku w rozmiarze wskazanym w decyzji. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego G. M. domagała się uchylenia zarówno decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego jak i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji. Skarżąca podniosła niewłaściwe zastosowanie art.48 ust.1 prawa budowlanego, a to uwagi na brak dowodów jednoznacznie potwierdzających czas powstania obiektu. Jej zdaniem budynek został zrealizowany przed 1995 rokiem, co oznacza, że w stanie sprawy, przynajmniej co do części obiektu, powinien mieć zastosowanie art.103 § 2 tej ustawy i przeprowadzone postępowanie legalizacyjne w oparciu o art. 39 i art.40 ustawy prawo budowlane z dnia 24 października 1974r. Stwierdziła, że odmienne ustalenia organów nadzoru budowlanego, oparte na zdjęciach lotniczych, są niewystarczające, ponieważ nie zostały opracowane w sposób profesjonalny przez uprawnionego geodetę, pozwalający na bezsporną identyfikację obiektu i jego wymiarów. W jej ocenie zdjęcia powinny być pominięte jako dowód z dokumentów urzędowych, mogą być natomiast wykorzystane jako materiał z quasi oględzin. Zwróciła ponadto uwagę na nieprecyzyjne określenie w decyzji części obiektu budowlanego, przeznaczonej do rozbiórki, co czyni ją niewykonalną. Skarżąca wyjaśniła, odwołując się do orzecznictwa, że nakaz rozbiórki musi zawierać szczegółowy opis jego przedmiotu i nie jest w tym zakresie dopuszczalne odwoływanie się do opisów zawartych w uzasadnieniu decyzji bądź w aktach sprawy administracyjnej. W jej ocenie należy również rozważyć dopuszczalność rozbiórki z przyczyn technicznych, a więc, czy jest ona możliwa bez istotnej ingerencji i zagrożenia bezpieczeństwa pozostałej części obiektu budowlanego, wybudowanego zgodnie z prawem. Powołując się na pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 9 grudnia 2008r. ( II SA/Bd 809/08 ) stwierdziła, że nakaz rozbiórki może być wydany tylko wówczas, gdy objęta nim część jest na tyle istotna, że da się wydzielić bez istotnego uszczerbku dla reszty obiektu, nie stwarzając konieczności doprowadzenia obiektu do stanu poprzedniego. Tymczasem opis przedmiotu rozbiórki zawarty w decyzji organu I instancji nie podaje nawet wymiarów obiektu ani miejsca jego położenia, co może czynić powyższą decyzję niewykonalną. W ocenie skarżącej organ odwoławczy powinien stwierdzić nieważność decyzji organu I instancji lub ją uchylić.