Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 września 2012 r., sygn. II SA/Gd 289/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Kostka, Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.), Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Maria Flisikowska, po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 12 września 2012 r. sprawy ze skarg E. M.-H. i R. H. oraz Z. I. i Z. I. na decyzję Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 11 kwietnia 2012 r.; nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargi.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 9 grudnia 2011 r. stwierdził brak podstaw do wydania na podstawie o art. 37 ustawy z 1974 r. Prawo budowlane nakazu rozbiórki wiaty usytuowanej na posesji przy ul. A. [...] w G. i braku możliwości zastosowania art. 40 wskazanej ustawy.

W uzasadnieniu organ stwierdził, że sprawa była ponownie rozpatrywana z uwagi na wydanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wyroku z dnia 20 kwietnia 2011 r. sygn. akt II SA/Gd 256/11. Organ ustalił, że przedmiotowa wiata została wybudowana przez E. M. - H. i R. H. w trakcie obowiązywania ustawy Prawo budowlane z 1974 r. bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę. Organ wskazał, że przeprowadził w dniu 18 sierpnia 2011 r. oględziny, podczas których jednoznacznie ustalono, że wiata ta od 1987 roku pełni funkcję gospodarczą, nie zmieniła wymiarów zabudowy, a usytuowana jest od strony posesji Z. I. i Z. I. bezpośrednio przy drewnianym ogrodzeniu wykonanym przez E. M. - H. i R. H. również w 1987 r. Na podstawie oświadczeń inwestorów organ ustalił, że w 1996 r. drzwi zostały wymienione na aluminiowe rolety, w 2005 r. zdemontowano okna, które w 2006 r. zastąpiono foliowymi roletami. W 2005 r. wymieniono pokrycie dachu tej wiaty. Podczas oględzin inwestorzy oświadczyli, że nie wykonywali żadnych innych prac przy obiekcie.

Wskazując na art. 103 ust. 2 ustawy Prawo budowlane z 1994 r. organ wskazał, że w sprawie ma zastosowanie Prawo budowlane z 1974 r. Organ stwierdził, że usytuowanie wiaty nie stoi w sprzeczności z planem miejscowym obowiązującym w dacie jej budowy, co powoduje, że brak jest podstaw do zastosowania art. 37 ust. 1 pkt. 1 Prawa budowlanego z 1974 r. Posadowienie przedmiotowej wiaty nie powoduje również niebezpieczeństwa dla ludzi i mienia, a zatem nie zachodzą przesłanki z art. 37 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego z 1974 r. Nie występują również inne ważne przyczyny określone w art. 37 ust. 2. Organ nie stwierdził także możliwości zastosowania art. 40 ustawy Prawo budowane z 1974 r.