Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 czerwca 2012 r., sygn. IV SA/Wa 547/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska, Protokolant ref. staż. Renata Puchalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi G. M. na uchwałę Rady W. z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność par. 59 ust. 3 pkt 4 zaskarżonej uchwały w zakresie w jakim dopuszcza on sytuowanie budynków bezpośrednio przy północno-zachodniej granicy działki nr [...]; II. stwierdza, że zaskarżona uchwała w zakresie określonym w punkcie pierwszym nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

G. M. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Rady W. z [...] listopada 2010r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru S.

Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Pismem z 22 grudnia 2011 r. skarżąca wezwała Radę W. (zwaną dalej: Radą) do usunięcia naruszenia prawa wyżej opisaną uchwałą (zwaną dalej: planem). Wezwanie złożono w biurze Rady 23 grudnia 2011r. W wezwaniu skarżąca wskazała, iż dopuszczenie w § 59 ust. 3 pkt 4 planu na obszarze oznaczonym symbolem 40.MW/U, obejmującym jej działkę nr [...] z obrębu [...] (zabudowaną domem jednorodzinnym), sytuowania budynku bezpośrednio przy granicy jej działki, w sposób drastyczny ingeruje w sposób wykonywania prawa własności na jej nieruchomości. Zapisem tym organ nadużył swoich uprawnień z zakresu władztwa planistycznego. Dopuszczając zabudowę sąsiedniej nieruchomości w granicy jej nieruchomości został ograniczony dotychczasowy sposób wykonywania jej prawa własności na rzecz korzyści ekonomicznych właściciela sąsiednich nieruchomości. Nie zachowano zgodności warunków planu z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie i nie podano powodów tego odstąpienia. Realizacja inwestycji na nieruchomości sąsiedniej, w granicy działki skarżącej, doprowadzi do obniżenia wartość jej domu przez ograniczenia m. in. możliwości korzystania z oświetlenia dziennego i nasłonecznienia, utrzymania i uprawy roślin oraz nastąpi przytłaczające krajobraz sąsiedztwo. W oparciu o zapisy planu inwestor otrzymał już decyzję o pozwoleniu na budowę dla działek [...],[...] i [...] zezwalającą na budowę w granicy jej posesji ściany budynku o wysokości 5 m i długości 26 m. Zdaniem skarżącej kwestionowane ustalenie planistyczne narusza interes prawny skarżącej w zakresie zasady proporcjonalności. Organ nie uzasadnił podjętych ustaleń, preferując interesy inwestora ponad interesem skarżącej w zatwierdzonym planie.