Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 maja 2009 r., sygn. IV SA/Wa 527/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska (spr.), Protokolant Joanna Kurek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi R. P., Z. P. i B. P. na uchwałę Rady W. z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego I. ze skargi R. P. stwierdza, że zaskarżona uchwała w części dotyczącej przeznaczenia działek o nr ewid. [...] i [...] z obr. [...] pod funkcję ZP2 wydana została z naruszeniem prawa; II. oddala skargę R. P. w pozostałej części; III. oddala skargę Z. P.; IV. oddala skargę B. P.; V. zasądza od W. na rzecz skarżącego R. P. kwotę 270 (dwieście siedemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu [...] października 2006 r. Rada W. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania W.

Z § 1 ust. 2 i 3 przedmiotowej uchwały wynika, że tekst studium i rysunek studium stanowią załączniki oznaczone numerami 1 i 2, natomiast lista uwag wniesionych do studium obejmująca uwagi nieuwzględnione przez Prezydenta W. oraz sposób rozpatrzenia tych uwag przez Radę W. jest załącznikiem nr 3 do tejże uchwały.

Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnieśli B.P., Z. P. i R. P.

W skardze podkreślili, że ustalenia studium są wiążące co do określenia przeznaczenia nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (m. p. z. p.), który jest aktem prawa miejscowego kształtującym sposób wykonywania prawa własności. Sporządzający projekt m. p. z. p. musi uwzględnić ustalenia studium, a następnie - przed uchwaleniem m. p. z. p - rada gminy dokonuje oceny jego zgodności z ustaleniami studium i dopiero po pozytywnej ocenie może uchwalić m. p. z. p.

Takie powiązanie sporządzania studium i m. p. z. p. oddziałuje na samą istotę prawa własności wynikającą z art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej "k. c.". polegającej na korzystaniu prze właściciela z nieruchomości z wyłączeniem innych osób. Stosownie natomiast do art. 64 ust. 3 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. nr 78, poz. 483 ze zm.), zwanej dalej "Konstytucją", naruszenie własności może być dokonane tylko w drodze ustawy i w sposób nie naruszający istoty tego prawa. Naruszenie bowiem istoty prawa własności należy uznać na wywłaszczenie, a to możliwe jest tylko na cel publiczny i za słusznym odszkodowaniem (art. 21 ust. 2 Konstytucji).