Wyrok WSA w Lublinie z dnia 15 lipca 2009 r., sygn. II SA/Lu 286/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Beata Skubis-Kawczyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 lipca 2009 r. sprawy ze skargi P. Z. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zmian w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy I. stwierdza, że zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem prawa; II. zasądza od Rady Gminy na rzecz P. Z. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów podstępowania.

Uzasadnienie

Uchwałą nr [...] z dnia [...] Rada Gminy zatwierdziła zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy uchwalonego uchwałą nr [...] z dnia [...].

Pismem z dnia 25 czerwca 2007 r. P. Z. wezwał Radę Gminy do usunięcia naruszenia prawa poprzez wyeliminowanie wspomnianej uchwały z obrotu prawnego, a po odpowiedzi Przewodniczącego Rady Gminy który stwierdził, że nie znalazł do tego podstaw prawnych i faktycznych złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

W ocenie skarżącego zaskarżona uchwała podjęta została z naruszeniem prawa materialnego jakim jest Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej i ustawa z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W uzasadnieniu skargi podniósł, że zaskarżona uchwała, tak w tytule jak i w treści, posługuje się sformułowaniem "zmiana", odnosząc go do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy przyjętego uchwałą Nr [...] z dnia [...], zmieniającą miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzony uchwałą Gminnej Rady Narodowej z dnia [...] Nr [...], a zmieniony uchwałą Rady Gminy nr [...] z dnia [...]. Natomiast z art. 87 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, iż obowiązujące w dniu wejścia w życie tej ustawy miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, uchwalone przed dniem 1 stycznia 1995 r. zachowują moc do czasu uchwalenia nowych planów, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2003 r. Biorąc pod uwagę treść tego przepisu, jak i to, że zaskarżona uchwała dokonuje zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który zatwierdzony został uchwałą z 1988 r., nie można zaskarżonej uchwały pozostawić w obrocie prawnym. Pozostawienie jej bowiem w tym obrocie równać się będzie z pozostawieniem w tym obrocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przyjętego uchwałą z 1988 r., a więc miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który zgodnie z art. 87 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jak i art. 67 ust. 1a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.) nie obowiązuje. Podjęta zatem zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który przestał obowiązywać z mocy prawa stanowi - w ocenie skarżącego - naruszenie art. 87 ust.2 Konstytucji, art. 67 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym i art. 87 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 26 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 85 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zdaniem skarżącego prowadzi to do wniosku, iż Gmina nie posiadała miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, posługuje się miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z 1988 r., który utracił moc prawną. Skarżący wskazał sąsiednie gminy, w których nie zmieniano starych planów, ale uchwalono nowe plany zagospodarowania przestrzennego.