Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 stycznia 2012 r., sygn. VII SA/Wa 2095/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Miron, , Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły ( spr.), Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak, Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Piątek-Macugowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi Gminy W. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2011 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku. III. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącego Gminy W. kwotę 460 zł. ( czterysta sześćdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez Gminę W. jest decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] lipca 2011 r. znak: [...] wydana w postępowaniu nadzwyczajnym, w trybie stwierdzenia nieważności decyzji. Postępowanie zakończone zaskarżoną decyzją wszczęte zostało przez organ z urzędu i dotyczyło decyzji Starosty W. z [...] lipca 2009 r. Nr [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej inwestorowi - Gminie W. pozwolenia na budowę drogi wewnętrznej oraz punktu zlewnego na dz. [...] w miejscowości G., gm. W.

Wojewoda [...] decyzją z [...] marca 2011 r. znak: [...], wydaną w sprawie w I instancji, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i 2, art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98 poz. 1071 ze zm.) dalej zw. k.p.a. oraz art. 34 i 35, art. 80 ust. 1 pkt 2, art. 81 ust. 1 pkt 2, art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 156 poz. 1118 z 2006 r. ze zm.), stwierdził nieważności weryfikowanej decyzji z uwagi na to, że została wydana z rażącym naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu orzeczenia Wojewoda [...] wskazał, że zakwestionowana decyzja Starosty W. zatwierdza projekt budowlany i udziela pozwolenia na budowę dla inwestycji niezgodnej z obowiązującym na tym terenie planem miejscowym. Podał, że z zapisów obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, iż na terenie objętym sporną decyzją dopuszczona jest funkcja usługowa lub zabudowy mieszkaniowej (23 U/MN) oraz zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej lub wielorodzinnej (24M). Jednocześnie ze szczegółowych zapisów karty terenu zawartych w punkcie 6 dotyczącym zasad obsługi w zakresie infrastruktury technicznej wynika, że odprowadzenie ścieków sanitarnych powinno odbywać się do kanalizacji zbiorczej w liniach rozgraniczających dróg, na warunkach określonych przez zarządcę sieci i dróg, dopuszcza się lokalne rozwiązania gospodarki ściekowej w oparciu o przydomowe oczyszczalnie ścieków lub szczelne zbiorniki bezodpływowe, które po wykonaniu kanalizacji zbiorczej muszą być bezwzględnie zlikwidowane a obiekty podłączone do sieci. Organ stwierdził ponadto, że opis przedsięwzięcia znajdujący się w decyzji Wójta Gminy W. Nr [...] z [...] kwietnia 2009 r. dołączony do akt sprawy różni się od opisu przedstawionego w projekcie, co może wskazywać, że zakwestionowana decyzja dotyczy podobnej, ale jednak różniącej się inwestycji niż zatwierdzona pozwoleniem na budowę. W konsekwencji Wojewoda [...] stwierdził, iż badana w sprawie decyzja Starosty W. została wydana z rażącym naruszeniem art. 34 ust. 1 i art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania decyzji.