Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 grudnia 2011 r., sygn. II SA/Wa 1622/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Walawski (spr.) Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung Sędzia WSA Waldemar Śledzik Protokolant ref. staż. Eliza Kusy po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi L. S. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie przyznania świadczenia specjalnego oddala skargę

Uzasadnienie

Prezes Rady Ministrów, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), w dniu [...] maja 2011 r. wydał decyzję nr [...], którą utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] o odmowie przyznania L. S. świadczenia specjalnego.

W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, że przyznanie świadczenia na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest możliwe w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Organ wskazał, że przepis ten nie precyzuje warunków, jakie powinny być spełnione, aby renta lub emerytura mogły być przyznane w tym trybie. W związku z tym każdy wniosek jest wnikliwie rozpatrywany i oceniany pod kątem występowania okoliczności mogących uzasadniać potraktowanie sprawy w sposób szczególny. Świadczenie specjalne może być przyznane osobie legitymującej się wybitnymi, niepowtarzalnymi zasługami i osiągnięciami w jakiejś dziedzinie aktywności np. zawodowej, społecznej, artystycznej, sportowej czy politycznej, a także w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Przy rozpatrywaniu wniosków o przyznanie świadczeń specjalnych sytuacja bytowa wnioskodawców brana jest pod uwagę, jednakże nie stanowi jedynego kryterium przyznawania tych świadczeń. W przeciwnym razie świadczenia specjalne zastępowałyby bowiem świadczenia przyznawane w ramach pomocy społecznej.