Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 listopada 2011 r., sygn. VII SA/Wa 1684/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Ostrowska (spr.), , Sędzia WSA Ewa Machlejd, Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Protokolant st. sekr. sąd. Piotr Bibrowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2011 r. sprawy ze skargi H. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji nakazującej rozbiórkę skargę oddala

Uzasadnienie

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] znak : [...] działając na podstawie art. 104 oraz art. 151 § 1 pkt 1 i art. 145 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jednolity ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Dz. U. z 2000r., Nr 98. poz. 1071 z późn. zm.) zwanej dalej kpa. po wznowieniu na wniosek H. postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją organu z dnia [...] znak: [...] uchylającą w całości decyzję [...] WINB z dnia [...] znak : [...] i na podstawie art. 37 ust 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane z 1974r. (Dz. U. z 1974r. nr 38 poz. 229 z późn. zm.) - nakazującą H. rozbiórkę budynku parterowego o konstrukcji murowanej o wymiarach 9.34 x 6.18 m, zlokalizowanego na działce nr [...] w G. przy ul. [...] nr [...], odmówił uchylenia ww. decyzji GINB z dnia [...].

W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ wskazał, że w trakcie postępowania poprzedzającego wydanie decyzji z dnia [...] strony miały zapewnione prawa do brania czynnego udziału w postępowaniu. Ww. decyzja organu została wysłana do H., jednakże nie została podjęta w terminie. Na skutek prawidłowego podwójnego awizowania przesyłki organ uznał powyższą przesyłkę za doręczoną w trybie art. 44 Kpa. tj. uznał ją za doręczoną z upływem czternastu dni jej przechowywania w placówce pocztowej. Z tego względu, zarzut z art. 145 § 1 pkt 4 Kpa w ocenie organu jest nieuzasadniony.

Odnosząc się do argumentu dotyczącego pominięcia pełnomocnika wnioskodawcy, adw. A.R. organ wyjaśnił, iż legitymował się on jedynie pełnomocnictwem szczególnym z dnia 09.06.2009r., które upoważniało wyłącznie do sporządzenia i podpisania skargi w imieniu H. do WSA w Warszawie na wcześniej zapadłą w sprawie decyzję organu z dnia [...] znak: [...]. Powyższe pełnomocnictwo nie upoważniało jednak do działania przed organem, a do akt sprawy na zasadzie art. 33 § 3 Kpa nie było dołączane inne pełnomocnictwo. Z tego względu, organ uznał powyższy zarzut także za bezzasadny.