Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 29 listopada 2011 r., sygn. II SA/Ol 775/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Sędzia WSA Alicja Jaszczak - Sikora Protokolant st. sekretarz sądowy Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2011r. sprawy ze skargi U. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1/ uchyla zaskarżoną decyzję; 2/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia "[...]" U. K. zwróciła się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w "[...]" o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem T. K.

Decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]", Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w "[...]" odmówił przyznania U. K. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad mężem, wnioskowanego na T. K. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia podał art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (DZ. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.), art. 23 i 27 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy ( Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm., dalej jako: k.r.o.), art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako: k.p.a.), § 7 rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 2 czerwca 2005 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz. U. z 2005 r. Nr 105, poz. 881 ze zm.), rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2009 r. w sprawie wysokości dochodu rodziny albo dochodu osoby uczącej się stanowiących podstawę do ubiegania się o zasiłek rodzinny oraz wysokość świadczeń rodzinnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 129, poz. 1058) oraz upoważnienie Burmistrza Miasta "[...]" wydanego dla Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w "[...]" do wydawania decyzji administracyjnych. W uzasadnieniu podniósł m.in. iż z przedłożonej dokumentacji wynika, że T. K. posiada orzeczenie Lekarza Orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział z dnia "[...]" uznające go za osobę całkowicie niezdolną do pracy i niezdolną do samodzielnej egzystencji do "[...]" 2014 r. Z poczynionych w dniu "[...]" ustaleń (wywiad środowiskowy w miejscu zamieszkania wnioskodawczyni) wynika, że T. K. choruje na chorobę Parkinsona, ma niewydolność mięśnia sercowego i zatorowość płuc. Ponadto, ma zmiany neurologiczne, które powodują zaburzenia mowy oraz słabo słyszy, jest po operacji wszczepienia implanta stymulatora od mózgu do serca. Podniósł, iż wnioskodawczyni oświadczyła, że opiekuje się swoim chorym, niezdolnym do samodzielnej egzystencji mężem, nie pracuje zawodowo, a od dnia "[...]" wyrejestrowała się z Powiatowego Urzędu Pracy, ponieważ nie może zostawić męża samego bez stałej opieki, nawet w przypadku otrzymania jakiejkolwiek propozycji pracy. Ponadto oświadczyła, że nie posiada prawa do emerytury, renty, renty socjalnej, zasiłku stałego, kompensacyjnego, czy nauczycielskiego, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego. Nie jest osobą zarejestrowaną w PUP, nie posiada gospodarstwa rolnego, jak również nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej. Organ argumentował, że zgodnie z art. 23 k.r.o. małżonkowie mają równe prawa i obowiązki. Są obowiązani do wspólnego pożycia, do wzajemnej pomocy i wierności oraz do współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli. Oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych przyczyniać się do zaspokojenia potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli, a zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym (art. 27 k.r.o.). Wskazał, iż z przedłożonych świadectw pracy wynika, że do dnia "[...]" wnioskodawczyni była zatrudniona, co wskazuje na to, że na dzień złożenia wniosku o świadczenie pielęgnacyjne nie rezygnowała z pracy zarobkowej. Dlatego też należało odmówić przyznania świadczenia pielęgnacyjnego - wyłącznie na podstawie art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. "a" ustawy o świadczeniach rodzinnych - ponieważ osobą wymagającą opieki jest mąż wnioskodawczyni.