Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 lipca 2011 r., sygn. VI SA/Wa 736/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz (spr.) Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Protokolant ref. staż. Monika Piotrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2011 r. sprawy ze skargi T. C. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od wyników egzaminu radcowskiego z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego oddala skargę

Uzasadnienie

Komisja Egzaminacyjna II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości w celu rozpatrzenia odwołań od wyników egzaminu radcowskiego uchwałą z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...] po rozpatrzeniu odwołania T. C. (dalej także jako skarżący) utrzymała w mocy uchwałę z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] Komisji Egzaminacyjnej nr [...] do przeprowadzenia egzaminu radcowskiego przy Ministrze Sprawiedliwości z siedzibą w Warszawie w sprawie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego.

Do wydania niniejszych uchwał doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Komisja Egzaminacyjna nr [...] do przeprowadzenia egzaminu radcowskiego przy Ministrze Sprawiedliwości uchwałą nr [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r. stwierdziła, że skarżący uzyskał wynik negatywny z egzaminu radcowskiego. Według Komisji, skarżący z części pierwszej egzaminu otrzymał ocenę dostateczną, z drugiej części egzaminu ocenę dostateczną, z trzeciej części ocenę niedostateczną, z czwartej części ocenę dostateczną oraz z piątej części ocenę dostateczną, co w świetle art. 366 ust. 1 ustawy o radcach prawnych przesądza o negatywnym wyniku z egzaminu radcowskiego.

Od uchwały z dnia [...] sierpnia 2010 roku skarżący złożył odwołanie, w którym zwrócił uwagę, że podstawowym zarzutem podniesionym przez obu egzaminatorów, było przyjęcie przez niego, nieprawidłowej zdaniem egzaminatorów, oceny charakteru łączącej strony umowy, tj. umowy przedwstępnej zamiast tzw. Umowy deweloperskiej. W ocenie skarżącego, umowa deweloperska jest umową nienazwaną nieuregulowaną prawnie i zawierającą elementy kilku innych stosunków prawnych, zaś problem czy łącząca strony w kazusie umowa była umową przedwstępną czy umową realizatorską nie jest w doktrynie i orzecznictwie w żadnej mierze tak jednoznaczny, jak wynika to zarówno z wytycznych Ministra Sprawiedliwości, jak i uzasadnień ocen egzaminatorów. Ponadto egzaminatorzy zarzucili ocenianej pracy, iż dochodzenie odszkodowania wyłączało jednoczesne dochodzenie zwrotu zadatku, powołując się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2009 r. o sygn. akt III CZP 39/09. Zdaniem skarżącego również i to zagadnienie budzi spory w doktrynie, zaś przytoczone orzeczenie stwierdza jednoznacznie, iż należne wierzycielowi odszkodowanie nie jest ograniczone do wartości zadatku lub jego podwójnej wysokości, natomiast nie przesądza, by dochodzenie zadatku miało wykluczać dochodzenie odszkodowania. Odnosząc się do literalnego brzmienia uzasadnienia tejże uchwały, gdzie wskazana jest "możliwość skorzystania z uprawnienia przewidzianego w art. 394 § 1 k.c. lub żądana odszkodowania na zasadach ogólnych" nie znajduje potwierdzenia teza o wykluczaniu się tych roszczeń. Zgodnie z zasadami wykładni językowej zastosowanie w zdaniu spójnika "lub" stanowi alternatywę nierozłączną, a więc taką, w której z dwóch wariantów prawidłowy jest zarówno jeden, jak i drugi, jak i oba łącznie.