Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 lipca 2011 r., sygn. II SA/Gd 157/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka Protokolant Sekretarz Sądowy Izabela Adamowicz po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2011 r. na rozprawie przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej delegowanego do Prokuratury Apelacyjnej J. P. sprawy ze skargi A. C. i S. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 9 listopada 2010 r., nr [...] w przedmiocie nieważności decyzji w sprawie warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia 11 sierpnia 2010 r. A. i S. C. wystąpili do Samorządowego Kolegium Odwoławczego o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Miasta z dnia 17 kwietnia 2008 r., ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie i nadbudowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce nr [...] przy ul. [..] w C. wraz z budową urządzeń z tym związanych. Zdaniem wnioskodawców powyższa decyzja wydana została z rażącym naruszeniem prawa - rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1588), dalej jako rozporządzenie MI, a w szczególności § 3, § 5, § 6, § 7, § 8 tego rozporządzenia.

W przekonaniu A. i S. C. analizowany obszar został wyznaczony nieprawidłowo, gdyż powinien nie obejmuje 90 m z każdej strony działki objętej wnioskiem. Organ nie dopełnił także obowiązku prawidłowego określenia powierzchni zabudowy w stosunku do średniego wskaźnika ustalonego dla obszaru analizowanego co spowodowało, że wskaźnik wielkości powierzchni zabudowy jest niewłaściwy. Organy nie dopełniły także obowiązku prawidłowego określenia szerokości elewacji frontowej na podstawie średniej wielkości szerokości elewacji istniejącej zabudowy w obszarze analizowanym. Parametr ten został określony na 18 m poprzez przyjęcie, że szerokość elewacji frontowych na obszarze analizowanym kształtuje się na poziomie od 10 m do 15 m. Brak jest natomiast ustalenia średniej wartości elewacji frontowych, co wynika z błędnej metody obliczania szerokości tych elewacji. Ponadto nie dopełniono obowiązku prawidłowego określenia wysokości budynków, gdyż analizowane budynki zostały określone tylko od względem ilości kondygnacji, bez określenia ich wysokości. Wreszcie nie dopełniono obowiązku prawidłowego określenia geometrii dachu w stosunku do obszaru analizowanego, co polegało na nie wytyczeniu wysokości głównej kalenicy i jej kierunku w stosunku do frontu działki. Wszystkie te wady, zdaniem A. i S. C., dawały wystarczającą podstawę do stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji Burmistrza Miasta.