Wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 czerwca 2011 r., sygn. I SA/Lu 252/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Sędziowie WSA Halina Chitrosz,, WSA Wojciech Kręcisz (spr.), Protokolant Asystent sędziego Monika Bartmińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi W. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 rok - oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w L. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z dnia [...] określającą W. C. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 rok w wysokości 290.213 zł.

Dyrektor Izby Skarbowej podnosił, że w wyniku przeprowadzonego wobec W. C. postępowania kontrolnego została wydana w dniu [...] decyzja, którą określono zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 rok w wysokości 290.213 zł. W wyniku rozpatrzenia odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w L. decyzją z dnia [...] decyzję tę uchylił i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji wskazując okoliczności, które należało wyjaśnić - dane osobowe rolników ryczałtowych, o których mowa w "oświadczeniach" sporządzonych przez W. C.; ewentualne rozważenie w zależności od tych ustaleń oszacowanie podstawy opodatkowania albo odstąpienie od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, jeżeli dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwalają ma określenie podstawy opodatkowania.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z [...] określił zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 rok w wysokości 290.213 zł.

W odwołaniu od tej decyzji W. C. wskazał na naruszenie przepisów Ordynacji podatkowej, tj.: art. 23 § 1 pkt 2, § 2 i § 5, art. 121, art. 122, art. 180 § 1, art. 187 § 1, art. 191, art. 199 oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj.: art. 9 ust. 1 i 2, art. 24 "b" i art. 26 ust. 1 i ustawy o rachunkowości art. 20 § 4 i art. 21 § 1. Skarżący zarzucał, że organ podatkowy: nie zebrał całego materiału dowodowego i przekroczył zasadę swobodnej oceny dowodów, odmawiając przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego; błędnie ustalił stan faktyczny oraz przekroczył zasadę swobodnej oceny dowodów, poprzez wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych "oświadczeniami"; błędnie ustalił stan faktyczny oraz przekroczył zasadę swobodnej oceny dowodów, odstępując od procedury oszacowania podstawy opodatkowania; błędnie ustalił stan faktyczny oraz przekroczył zasadę swobodnej oceny dowodów, przyjmując za podstawę opodatkowania w znacznej mierze osiągnięty przez podatnika przychód, nie zaś jak wynika z przepisów ustawy dochód; mylnie przyjął - w świetle przepisów ustawy o rachunkowości, że zakup drewna w stanie okrągłym od ludności nie można dokumentować "oświadczeniami".