Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 sierpnia 2015 r., sygn. I SA/Wr 226/15
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryka Łysikowska (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia WSA Daria Gawlak - Nowakowska Sędzia WSA Marta Semiczek Protokolant: starszy specjalista Małgorzata Jakubiak po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi A. B. i A. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] grudnia 2014 r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012 r. oraz odsetek za zwłokę od niezapłaconych w terminie zaliczek oddala skargę.
Uzasadnienie
Przedmiotem skargi A. B. i A. B. (dalej: strona, skarżący, podatnicy) jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] grudnia 2014 r. (nr [...]) uchylająca w całości decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] marca 2014 r. (nr [...] oraz [...]) i określająca podatnikom zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012 r. w wysokości 87. 954, 00 zł oraz określającej A. B. odsetki za zwłokę w łącznej kwocie 7. 966, 00 zł od niezapłaconych w terminie płatności zaliczek na podatek dochodowy za 2012 r. z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że organ podatkowy pierwszej instancji - w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego - stwierdził, że strona zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 3.570,47 zł z tytułu rozmów telefonicznych. Z ustaleń poczynionych przez organ podatkowy wynika, że wysokość ponoszonych opłat z tytułu rozmów telefonicznych jest niewspółmierna do ustalonych okoliczności w zakresie korzystania z telefonu. Podatnik nie kontaktował się telefonicznie z kontrahentami w zakresie zakupu towarów handlowych. Z pracownikami zaś kontaktował się osobiście. Oznacza to, że kontakty telefoniczne z kontrahentami i pracownikami były sporadyczne. Organ podatkowy uznał więc, że wartość rachunków za rozmowy telefoniczne była niewspółmierna. W efekcie, organ pierwszej instancji uznał, że związek z działalnością gospodarczą mają jedynie opłaty za usługi telekomunikacyjne w wysokości 27, 50 zł miesięcznie, tj. w cenie najniższego abonamentu. W konsekwencji za koszt uzyskania przychodu nie uznano również części odsetek za nieterminowe opłaty z tytułu rozmów telefonicznych.