Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 26 maja 2011 r., sygn. II SA/Gd 241/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Tamara Dziełakowska Sędzia WSA Jolanta Sudoł Protokolant Starszy sekretarz sądowy Agnieszka Kowalczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 maja 2011 r. sprawy ze skargi V. S. i S. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 27 grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie nieważności postanowienia o sprostowaniu decyzji dotyczącej warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 4 grudnia 2001 r. nr [...] Wójt Gminy S., po rozpatrzeniu wniosku S. S. i V. W. (obecnie S.), ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego i budynku gospodarczego na działce nr [...] położonej w K. K. wraz z infrastrukturą towarzyszącą inwestycji.

Następnie, Wójt Gminy S. postanowieniem z dnia 15 stycznia 2002 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 113 § 1 kpa, sprostował decyzję z dnia 4 grudnia 2001 r. wskazując, iż w punkcie 1 w wierszu 1 decyzji jest "budynek mieszkalny jednorodzinny i budynek gospodarczy na działce nr [...] położonej w ...." a powinno być "budynek mieszkalny jednorodzinny i budynek warsztatowy (żaglownia) na działce nr [...] położonej w...". W punkcie 5 decyzji dodano natomiast: uzgodnić z Powiatowym Inspektorem Sanitarnym w K., rzeczoznawcą ds. bezpieczeństwa i higieny pracy, rzeczoznawcą ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych. Organ odstąpił od sporządzenia uzasadnienia postanowienia, na podstawie art. 107 § 4 kpa, gdyż postanowienie uwzględnia w całości żądanie strony. Postanowienie to stało się ostateczne.

W dniu 6 listopada 2009 r. Al. W. złożyła do Wójta, powołując się na przepis art. 156 § 1 pkt 2 w związku z art. 157 § 1 i art. 158 § 1 kpa, wniosek o stwierdzenie nieważności postanowienia Wójta Gminy S. z dnia 15 stycznia 2002 r. W ocenie wnioskującej zaskarżone postanowienie zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa a mianowicie: art. 113 § 1 kpa oraz art. 6 - 10 kpa, jak twierdzi jego skutkiem doszło do merytorycznej zmiany decyzji. Ponadto naruszono uprawnienia stron postępowania i sąsiadów zainteresowanych przebiegiem planowanej inwestycji, wytwarzając wrażenie, że dotyczy ono jedynie kwestii formalnej związanej ze zmianą terminologii przedmiotowej inwestycji. Sam fakt zmiany zakresu decyzji i istoty tej zmiany ujawnił się dopiero po rozpoczęciu uciążliwej działalności przemysłowej. Ponadto wnioskodawczyni podkreśliła, iż pod pozorem sprostowania "przemycono" dodatkowe uzgodnienia, których nie było w decyzji.