Wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. I SA/Lu 57/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz, Sędziowie WSA Halina Chitrosz (sprawozdawca),, WSA Wojciech Kręcisz, Protokolant Stażysta Paulina Zając, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 marca 2011 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją, Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania K. K. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 13 września 2010r., nr [...], odmawiającej rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę z tytułu podatku od towarów i usług za okres 2004- 2006 r. - utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

W jej uzasadnieniu wskazano, że skarżący pismem z dnia 19 lipca 2010r. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o rozłożenie na 36 miesięcznych rat zaległości podatkowych z tytułu podatku od towarów i usług za okres od 2004 r. do 2006 r. wraz z odsetkami za zwłokę.

Nie zgadzając się z negatywnym rozstrzygnięciem organu I instancji, pełnomocnik skarżącego złożył odwołanie, w którym wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, zarzucił:

1. naruszenie art. 67a § 1 pkt. 2 ustawy Ordynacji podatkowej poprzez uznanie, że interes podatnika i interes publiczny nie przemawia za zwolnieniem podatnika z zaległości podatkowej, w sytuacji gdy okoliczności sprawy prowadzą do odmiennego wniosku, a mianowicie, że podatnik ma możliwości płatnicze, jak również wolę wywiązania się ze spłaty zobowiązań,

2. naruszenie art. 67b § 1 pkt.2 ustawy Ordynacji podatkowej w związku z art. 1 pkt. 1 h rozporządzenia Komisji WE nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w związku z pkt. 11,10 i 9 Wytycznych przez wadliwe przywołanie pkt. 11 wytycznych, który odnosi się do punktu 10, a w pkt. 10 wymienione są inne jednostki prawne niż osoba fizyczna, a ponadto przez bezpodstawne odniesienie pojęcia "przedsiębiorstwo zagrożone" do pojęcia "podmiotu znajdującego się w trudnej sytuacji", a także przez pominięcie faktu, że wytyczne te przestały obowiązywać .