Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 20 maja 2010 r., sygn. I SA/Ol 66/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Zofia Skrzynecka (spr.), Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod,, sędzia WSA Tadeusz Piskozub, Protokolant Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 20 maja 2010r. sprawy ze skargi A. i K. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości podatkowych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących kwotę 500 zł (pięćset) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Pismami z dnia 5 maja 2009 r., uzupełnionymi pismem z dnia 1 września 2009 r., A. i K.K. zwrócili się do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o rozłożenie na 18 rat zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych od wypłaconych wynagrodzeń w wysokości 124.906,60 zł wraz odsetkami za zwłokę w wysokości 296.545 zł, oraz zaległości w podatku od towarów i usług w wysokości 39.161,50 zł wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości 80.607 zł.

W uzasadnieniu wnioskodawcy podali, że przedmiotowe zaległości podatkowe powstały w okresie prowadzenia działalności gospodarczej Przedsiębiorstwa A w latach od 1995 do 1999 r. Powodem powstania zaległości były głównie reklamacje towaru z zagranicy. Wysokość odsetek wynosi ok. 300%?należności głównej. Ze względu na osiągane w chwili obecnej niewielkie dochody podatnicy nie są w stanie, bez zagrożenia dla istnienia firm oraz możliwości zatrudnienia pracowników, uregulować jednorazowo w całości powstałą zaległość, a także wysokie odsetki za zwłokę. Zastosowanie ulgi pozwoli zaś na dodatkowe zatrudnienie i przyjęcie do realizacji nowych kontraktów umożliwiających odzyskiwanie płynności finansowej i terminową spłatę powstałych zobowiązań.

Naczelnik Urzędu Skarbowego, po dokonaniu analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, stwierdził, iż brak było przesłanek przemawiających za zastosowaniem ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych. W konsekwencji decyzją z dnia "[...]" odmówił rozłożenia na raty zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że źródłem utrzymania podatników jest prowadzona przez każdego z nich działalność gospodarcza. Organ przyjął, iż średni miesięczny dochód wnioskodawców od stycznia do maja 2009 r. wynosił 3.704,98 zł, zaś miesięczne koszty - 1.137,38 zł. Tymczasem deklarowana we wniosku ilość 18 rat, w których miałaby nastąpić spłata przedmiotowych zaległości podatkowych, bez uwzględnienia opłaty prolongacyjnej, skutkowałaby ustaleniem miesięcznej raty w wysokości ok. 28.679 zł, co czyni spłatę zaległości nierealną.