Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 lutego 2011 r., sygn. II SA/Gl 918/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Protokolant referent - stażysta Aleksandra Gumuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2011 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej w T. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stwierdza nieważność § 4 pkt 13 i § 5 ust. 2 zaskarżonej uchwały, a w pozostałej części oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] r. Wojewoda [...], działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.jedn. Dz.U. z 2001, Nr 142, poz. 1591 ze zm.) wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w T. z dnia [...]r. w sprawie zmiany fragmentu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla dzielnicy [...] w T. w zakresie przebiegu drogi w rejonie ulicy [...] w całości jako niezgodnej z art. 15 ust. 2 pkt 8 w związku z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.)

Uzasadniając ten zarzut skargi organ nadzoru wskazał, że przedmiotowa uchwała pozbawiona została elementów obligatoryjnych wymaganych dla planu miejscowego, co stanowi przesłankę stwierdzenia jej nieważności. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w planie miejscowym określa się obowiązkowo m.in. szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym. Tymczasem w § 7 ust. 1 kwestionowanej uchwały wskazano jedynie, iż "nowo realizowane scalania i podziały nieruchomości, bądź też wyłącznie podziały, winny być dokonywane z uwzględnieniem przepisów odrębnych oraz winny uwzględniać zasady dostępności komunikacyjnej". W ocenie Wojewody [...], odesłanie do takich ogólnych pojęć jak "przepisy odrębne" czy "zasady dostępności komunikacyjnej, dowodzi, że w zasadzie Rada Miejska nie określiła w tej uchwale żadnych szczegółowych parametrów nieruchomości podlegających podziałowi i scalaniu (m.in. szerokość frontów działek lub ich powierzchni). Dodatkowo przytaczając treść uchwalonego ust. 2 § 7, Wojewoda dodał, ze jego treść jest nieprecyzyjna i generalnie nie odnosi się do poszczególnych rodzajów zabudowy przewidzianych w przyjętych planie. W tej kwestii organ nadzoru odwołał się do stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach zaprezentowanego w wyroku z dnia 19 października 2009 r., w sprawie o sygn. akt II SA/Gl 600/09. Wojewoda dodał, że przepis art. 15 ust. 2 stanowi normę o charakterze iuris cogentis formułującą zamknięty katalog problemów wymagających uregulowania w akcie prawa miejscowego, jakim jest plan miejscowy. Tym samym niespełnienie wymogów przywołanego przepisu skutkuje zawsze bezwzględną nieważnością uchwały.