Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 stycznia 2011 r., sygn. II SA/Wa 1427/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung Sędzia WSA Sławomir Antoniuk (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej - oddala skargę -

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w G. z dnia [...] maja 2010 r. nr [...], odmawiającą A. P. wydania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej.

W uzasadnieniu powyższej decyzji Komendant Główny Policji podniósł, iż A. P., powołując się na zagrożenie wynikające z charakteru wykonywanej pracy, zwrócił się do Komendanta Wojewódzkiego Policji w G. z prośbą o wydanie pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej. Wskazał, że wykonuje wolny zawód [...] i [...], rzeczoznawcy ds. [...], rzeczoznawcy ds. [...] i [...], biegłego ds. [...], jest powołanym w Urzędzie [...] [...] ds. [...] (dotacje unijne), a także jest biegłym [...]. Z racji swojej pracy poprzez dokonywanie bezstronnych ocen naraził się wielu ludziom, także we własnym środowisku inżynierskim, zdarzały się też groźby wobec niego oraz różne działania, tzw. "utrudnianie mu życia", jak również szkalowanie go w internecie. Dlatego też czuje się zagrożony, ponieważ - w jego ocenie - żadne państwo nie jest w stanie zapewnić dostatecznego bezpieczeństwa swoim obywatelom.

Komendant Wojewódzki Policji w G. decyzją z dnia [...] maja 2010 r., wydaną na podstawie art. 12 ust. 1 oraz art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.), odmówił stronie rozstrzygnięcia sprawy zgodnego z jej wolą. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji stwierdził, iż okoliczności, z których strona wywodzi potrzebę uzyskania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej, należało uznać za nieprzekonujące o konieczności wyposażenia jej w to reglamentowane uprawnienie, ponieważ nie świadczą o istnieniu stałego, realnego i ponadprzeciętnego zagrożenia jej życia lub zdrowia.