Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 października 2010 r., sygn. III SA/Wa 736/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jarecka, Sędziowie Sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Protokolant referent-stażysta Marika Krawczyńska, po rozpoznaniu w dniu 7 października 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi T. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2009 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz T. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Na podstawie przedłożonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy Sąd poddał analizie następujący stan faktyczny i prawny: Spółka z o.o. "T."; dalej "Skarżąca", "Spółka", lub "Strona" złożyła do Ministra Finansów wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowych dostaw. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do podatników podatku od wartości dodanej, spełniających wymogi art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. dalej jako "ustawa VAT"), stosując do tych dostaw stawkę podatku 0% po spełnieniu wymogów określonych w ustępie 3 ww. przepisu. Sprzedaż towarów do klienta odbywa się na warunkach Incoterms EXW, co znaczy w tym konkretnym przypadku, iż nabywca towarów pokrywa koszty transportu z miejsca załadunku towarów, jakim jest rampa fabryki lub magazynu Spółki. W praktyce oznacza to, iż wewnątrzwspólnotowy nabywca, który organizuje transport i rozlicza się z przewoźnikami, jest dysponentem zakupionych towarów oraz dokumentów transportowych już od momentu dokonania załadunku. Zgodnie z przepisem art. 42 ust. 3 ustawy VAT, dowodami świadczącymi iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego są - obok faktur sprzedaży i specyfikacji ładunku - dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do odbiorcy w kraju Unii Europejskiej, innym niż Polska. Ostatecznym dysponentem dokumentów przewozowych (CMR), dotyczących transportu towarów Spółki na miejsce przeznaczenia jest - w przedmiotowej sytuacji -nabywca towarów, który otrzymał od przewoźnika międzynarodowe listy przewozowe z potwierdzeniem otrzymania dostawy przez odbiorcę, dokonanym w miejscu rozładunku towarów. Dla celów dowodowych, w zakresie potwierdzenia dokonania WDT, Spółka posiada kopie faktur sprzedaży (będące jednocześnie specyfikacjami poszczególnych sztuk ładunku) oraz dokumenty CMR wystawione w momencie załadunku, podpisane przez nadawcę oraz przewoźnika, natomiast nie potwierdzone przez odbiorcę towaru. Nabywca towarów jest zobowiązany przekazywać Spółce potwierdzone przez odbiorcę listy CMR, jednak zdarza się z przyczyn od Spółki niezależnych, obiektywnych lub zależnych od nabywcy lub przewoźnika, iż Spółka nie otrzymuje CMR zawierających potwierdzenie odbioru towarów. Jednakże w takich sytuacjach, gdy brak jest CMR potwierdzonego przez odbiorcę towarów Spółka posiada dokumenty potwierdzające zapłatę za dostarczony towar. Na tą dokumentację składają się zarówno potwierdzenia płatności (wyciągi bankowe), jak i specyfikacje płatności za zapłacone dostawy (wykaz faktur, ich wartości oraz inne niezbędne dane), sporządzane przez nabywcę i przesyłane Spółce.