Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 4 lutego 2010 r., sygn. IV SA/Po 507/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) Sędziowie NSA Ewa Makosz-Frymus WSA Maciej Dybowski Protokolant st.sekr..sąd. Justyna Frankowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 04 lutego 2010 r. sprawy ze skargi G. O., J. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy terenu 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] marca 2009 r. Nr [...], 2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. solidarnie na rzecz G. O. i J. O. kwotę 200 złotych ( dwieście ) tytułem zwrotu kosztów sądowych. /-/ M.Dybowski /-/ E.Kręcichwost-Durchowska /-/ E.Makosz-Frymus

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2003 r., nr [...] Wójt Gminy P. ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie budynku gospodarczego przewidzianego do realizacji na działce o numerze geodezyjnym [...] w P..

Pismem z dnia [...] grudnia 2008 r. M. i R. K. wystąpili z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] września 2003 r.

Decyzją z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. (dalej Kolegium) stwierdziło nieważności decyzji nr [...] wydanej przez Wójta Gminy P. w dniu [...] września 2003 r.

W uzasadnieniu Kolegium wskazało, iż jedną z przyczyn unieważnienia decyzji jest m.in. wydanie decyzji bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa.

Organ wyjaśnił, iż z przypadkiem rażącego naruszenia prawa mamy do czynienia, gdy decyzja zostaje wydana wbrew nakazowi lub zakazowi ustanowionemu w przepisie prawa, wbrew wszystkim przesłankom przepisu nadano prawa lub ich odmówiono albo też wbrew tym przesłankom obarczono stronę obowiązkiem albo uchylono obowiązek - (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2005r. FSK 2294/2004 - Gazeta Prawna 2006, nr 108, s. 30). W literaturze podkreśla się jednocześnie, iż rażące naruszenie prawa jest zjawiskiem o wyjątkowym charakterze i nie każde naruszenie, nawet oczywiste naruszenie prawa może być uznane za naruszenie o charakterze rażącym.