Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 stycznia 2010 r., sygn. I SA/Wr 1581/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Radom, Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (sprawozdawca), Sędzia WSA Dagmara Dominik, Protokolant Małgorzata Jakubiak, po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2010 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy ze skargi A. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za III kwartał 2004r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. decyzją z dnia [...]r., nr [...], określił A. O. za trzeci kwartał 2004 r. zobowiązanie w podatku od towarów i usług w wysokości 2.320,00 zł, w miejsce zadeklarowanego w wysokości 923,00 zł.

W toku postępowania ustalono, iż podatniczka w 2004 r. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży odzieży używanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Sprzedaż ewidencjonowała przy użyciu kas rejestrujących, posiadała status czynnego podatnika podatku VAT, rozliczała podatek VAT za okresy kwartalne i dla celów tego podatku prowadziła odrębne ewidencje zakupu i sprzedaży. Z faktur zakupu i kopii paragonów fiskalnych wynikało, że strona kupowała towar handlowy na kilogramy, a sprzedawała na sztuki. Sprzedaż towarów ewidencjonowała w sztukach z podziałem asortymentowym na: swetry, spodnie, płaszcze, spódnice, kurtki, koszule, dresy, sukienki, marynarki, bluzki, odzież dziecięca, bawełnę (podkoszulki, ręczniki obrusy, prześcieradła itp.), zabawki i odzież (m.in. futra, firanki).

Organ podatkowy I instancji, kierując się składanymi przez skarżącą w toku postępowania wyjaśnieniami, dotyczącymi stosowanej marży (10 -70%), ujmowania na paragonie pod jedną pozycją sprzedaży kilku sztuk towarów oraz ubytków, przeprowadził postępowanie wyjaśniające, w ramach którego m.in. przesłuchał świadków na okoliczność znacznych strat w zakupowanym towarze, który był wywożony na śmieci bez sporządzania w tym zakresie odrębnych protokołów. Przesłuchano także wskazanych przez skarżąca świadków na okoliczność składowania nieprzydatnego towaru w użyczanych pomieszczeniach, a następnie ich wywozu na śmietnik. W tym zakresie wystosowano także pisma do firm zajmujących się oczyszczaniem celem potwierdzenia składanych przez skarżącą zeznań o wyrzucaniu znaczących ilości nieprzydatnego towaru, które faktów takich jednakże nie potwierdziły. Ostatecznie organ podatkowy przyjął, że strona ponosiła ubytki na średnim ważonym poziomie wynoszącym 41 %.