Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 listopada 2009 r., sygn. II SA/Wa 1115/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Ewa Pisula - Dąbrowska Sędzia WSA - Przemysław Szustakiewicz Protokolant - Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2009 r. sprawy ze skargi I. A. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego - oddala skargę -

Uzasadnienie

Prezes Rady Ministrów po rozpatrzeniu wniosku I. A. z dnia 10 lutego 2009 r., decyzją z dnia [...] maja 2009 r. nr [...], działając na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. z 2004 r. Dz. U. Nr 39, poz. 353 ze zm.), odmówił przyznania dla wyżej wymienionej świadczenia specjalnego. W uzasadnieniu podał, że świadczenie owo, w formie emerytury lub renty, Prezes Rady Ministrów może przyznać w szczególnie uzasadnionych przypadkach i w wysokości innej niż określone w ustawie, zaś decyzja ta ma charakter uznaniowy. Przy rozpatrywaniu takich wniosków, brana jest pod uwagę sytuacja bytowa wnioskodawcy, jednak nie stanowi ona jedynego kryterium przyznania świadczenia, bowiem może być ono przyznane osobie znajdującej się w trudnej sytuacji bytowej, o ile w sprawie występują też inne okoliczności, wskazujące na jej szczególny charakter, tzn. wnioskodawca posiada wybitne zasługi w jakiejś dziedzinie działalności np. zawodowej, artystycznej, społecznej czy politycznej oraz w razie zaistnienia nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Jednakże okoliczności wynikające z wniosku i z nadesłanych dokumentów nie dają podstaw po przyznania tego świadczenia.