Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 września 2009 r., sygn. I SA/Wa 203/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daniela Kozłowska Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Lenart Sędzia WSA Agnieszka Miernik (spr.) Protokolant Ewa Nieora po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2009 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o. o. w W. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] czerwca 2008 r., nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz [...] Sp. z o.o. w W. kwotę 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po rozpatrzeniu wniosku [...] Sp. z o.o. w W. o ponowne rozpoznanie sprawy, decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] czerwca 2008r. nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Konserwatora Zabytków W. z dnia [...] kwietnia 1982 r. nr [...], wpisującej do rejestru zabytków zespół budynków [...] wraz z ich wyposażeniem technicznym [...] przy ul. [...].

W toku postępowania administracyjnego organ ustalił następujący stan faktyczny i prawny:

Decyzją Konserwatora Zabytków W. z dnia [...] kwietnia 1982 r. nr [...] wpisano do rejestru zabytków zespół budynków [...] wraz z ich wyposażeniem technicznym [...] przy ul. [...] obejmujący obiekty: [...].

Wniosek o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji z dnia [...] kwietnia 1982 r. wniósł syndyk masy upadłości [...] S.A.

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności powyższej decyzji Konserwatora Zabytków W. z dnia [...] kwietnia 1982 r.

Od powyższej decyzji wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wniosła Sp. z o.o. [...] w W. W ocenie wnioskodawcy decyzja Konserwatora Zabytków W. z dnia [...] kwietnia 1982 r. wydana została bez podstawy prawnej w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. wobec braku przepisów prawnych upoważniających organ administracji do wielokrotnego rozstrzygania jednej i tej samej sprawy administracyjnej. Z akt sprawy bowiem wynika, że w tym samym przedmiocie wydano wcześniej decyzję z dnia [...] kwietnia 1982 r. Wnioskodawca zarzucił ponadto naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności kwestionowanej decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 5 k.p.a. z powodu trwałej niewykonalności decyzji poprzez określenie przedmiotu w sposób niejasny i nieczytelny oraz na podstawie art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. z powodu wydania decyzji w imieniu Prezydenta W. z naruszeniem przepisów regulujących ówcześnie właściwość organów administracji do orzekania o wpisie do rejestru zabytków.