Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 2 czerwca 2009 r., sygn. I SA/Wr 88/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędziowie Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski, Sędzia WSA Zbigniew Łoboda (sprawozdawca), Protokolant Marta Klimczak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 2 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi A spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Po rozpoznaniu sprawy ze skargi spółki z ograniczoną odpowiedzialnością A w G., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] (nr [...]) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, wyrokiem z dnia [...] uchylił zaskarżoną decyzję (sygn. akt I SA/Wr 364/05).

Po ponownym rozpatrzeniu odwołania, powołując się na wymieniony wyrok sądowy, Dyrektor Izby Skarbowej we W. (OZ w L.) uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w G z dnia [...] (nr [...]), określającą spółce A zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 1998 r. w wysokości 21.885 zł i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia (decyzja Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...], nr [...]). Organ odwoławczy wskazał na konieczność dokonania przez organ podatkowy pierwszej instancji oceny materiału dowodowego pod kątem zastosowania regulacji art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz odniesienia się do wniosku spółki o przesłuchanie wskazanych przez nią osób.

Decyzją z dnia [...], nr [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego w G., określił spółce z o.o. A w G. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 1998 r. w kwocie 20.191 zł.

Uzasadniając decyzję organ pierwszej instancji stwierdził, że dokonując samoobliczenia podatku spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodu o kwotę 71.883,96 zł, na skutek uwzględnienia w rozliczeniu faktur, które nie dokumentowały faktycznego nabycia usług, bądź też dokumentowały nabycie usług w szerszym niż rzeczywisty - zakresie. W roku 1998, spółka A prowadziła na zlecenie remonty różnych obiektów, natomiast nierzetelne faktury pochodziły od podwykonawców.