Wyrok WSA w Krakowie z dnia 18 czerwca 2009 r., sygn. III SA/Kr 238/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Dorota Dąbek (spr.) Sędziowie NSA Krystyna Kutzner WSA Tadeusz Wołek Protokolant Bernadetta Szczypka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2009 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej A. G.- W. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 8 stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji

Uzasadnienie

wyroku WSA w Krakowie z dnia 18 czerwca 2009r.

Decyzją z dnia 8 stycznia 2009r., nr [...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) w związku z art. 5 pkt 4a i art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 1985r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006r. nr 122, poz. 851 z późn. zm.) i § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. nr 132, poz. 1115), utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego nr [...] z dnia [...] 2008r., znak: [...] o braku podstaw do stwierdzenia u M. M. chorób zawodowych wymienionych w poz. 1/8, 3/1, 3/4, 5, 11, 12, 13, 25/5, 25/6 wykazu chorób zawodowych będącego załącznikiem do w/w rozporządzenia.

W uzasadnieniu decyzji organ II instancji wyjaśnił, iż postępowanie prowadzone było po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 czerwca 2006r., sygn. akt III SA/Kr 1/05, którym zostały uchylone decyzje organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej l i II instancji. Sąd zarzucił m.in., że decyzje organów obu instancji zapadły przedwcześnie, na podstawie niepełnego materiału dowodowego, w oparciu o orzeczenia lekarskie, które nie zawierają pełnego, przekonującego i jednoznacznego uzasadnienia, jednocześnie podkreślając, że uzasadnienia tych orzeczeń są niezwykle lakoniczne i nie można ich uznać za wystarczające. Ponadto WSA wskazał, że organy administracyjne l i II instancji nie ustosunkowały się w swoich decyzjach do zarzutów M. M. dotyczących orzeczeń lekarskich oraz w uzasadnieniach tych decyzji znalazła się jedynie informacja, że niniejsze postępowanie nie dotyczy przewlekłego zapalenia oskrzeli. W związku tym Sąd uznał, iż powyższe uzasadnienia nie spełniają wymogów art. 107 § 3 Kpa.